Trylogia lodu

Opinie czytelników

Trylogia Lodu Władimira Sorokina to złożone dzieło łączące rosyjską satyrę kulturową i polityczną, science fiction i mitologię poprzez historię poszukiwaczy serc próbujących przywrócić ludzkość do stanu czystości po meteorycie tunguskim. Trylogia podzielona jest na trzy tomy, których narracje często poruszają tematy przemocy, moralności i absurdu totalitaryzmu. Chociaż trylogia zbiera pochwały za prowokujące do myślenia pomysły i wciągającą prozę, spotyka się z krytyką za strukturę narracji i brak głębi postaci.

⬤ Unikalna i wciągająca fabuła, która łączy różne gatunki
⬤ # Trzymająca w napięciu narracja, która utrzymuje szybkie tempo
⬤ # Prowokujące do myślenia tematy związane z przemocą, moralnością i totalitaryzmem
⬤ # Dobrze napisana i przetłumaczona, dzięki czemu złożone idee są przystępne
⬤ # # Pierwszy tom, „Bro”, szczególnie przyciąga czytelników swoją oryginalnością.

⬤ Trylogia cierpi z powodu powtarzalnej struktury narracyjnej
⬤ # Brak spójnej fabuły i rozwoju postaci w późniejszych tomach
⬤ # Niektórzy czytelnicy uważają, że realizacja pomysłów jest przeciętna
⬤ # # Ostatni tom jest postrzegany jako pozbawiony rozwiązania i treści
⬤ # # Zagmatwane i odłączone winiety mogą frustrować czytelników szukających tradycyjnego łuku narracyjnego.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ice Trilogy

Zawartość książki:

Oryginał New York Review Books.

W 1908 roku, głęboko na Syberii, spadł na ziemię. ICH LÓD. Znalazł go młody człowiek na wyprawie naukowej. Przemówił do jego serca, a serce nadało mu imię Bro. Bro poczuł lód. Bro znał jego przeznaczenie. Zebrać razem 23 000 blondwłosych, niebieskookich Braci i Sióstr Światła, którzy byli rozproszeni na ziemi. Obudzić ich śpiące serca. Powrócić do Światła. Aby zniszczyć ten świat. I potajemnie, przez cały XX wiek aż do naszych czasów, Dzieci Światła realizowały swój ukochany cel.

Pulp fiction, science fiction, New Ageism, pornografia, chaos w grach wideo, komunistyczna propaganda z dawnych lat i szalejący komercyjny szum - wszystko to zderza się, rozszczepia i rozpryskuje w wirtuozerskiej Trylogii Lodu Vladimira Sorokina, szalonej przejażdżce przez współczesne czasy z obietnicą naprawdę spektakularnej katastrofy na końcu. A czytelnik, tak samo spragniony odkupieńczej mocy dobrej historii, jak dzieci spragnione są Pierwotnego Światła, nie ma innego wyboru, jak tylko podążać za nimi, uwikłany w genialną iluzję, z której tylko iluzja ucieka nietknięta.