Telluria

Opinie czytelników

Książka „Telluria” Sorokina wywołuje szereg reakcji czytelników, z których niektórzy uważają ją za genialną, podczas gdy inni uważają ją za chaotyczną i niezrozumiałą. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że jest to wymagająca lektura, która nie wszystkim może przypaść do gustu.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za genialne i unikalne spojrzenie na współczesną Rosję, chwaląc jej niezwykły styl i głębię.

Wielu recenzentów uważa, że tekst jest chaotyczny i niespójny, co prowadzi do rozczarowania i dezorientacji. Niektórzy nawet opisują ją jako nużącą i niewciągającą.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Zawartość książki:

W walczącym, neofeudalnym społeczeństwie tej międzygatunkowej powieści dla fanów Cormaca McCarthy'ego i Williama Gibsona, największym skarbem jest dawka telluru - magicznego narkotyku podawanego przez kolec w mózgu.

Akcja Tellurii rozgrywa się w przyszłości, gdy niszczycielska święta wojna między Europą a islamem zdołała przywrócić świat do letargu i dezorganizacji średniowiecza. Europa, Chiny i Rosja rozpadły się. Ludzie na świecie żyją teraz w szeregu małych narodów, które są jak puzzle, z których każdy kultywuje własną ideologię lub tożsamość, neofeudalny świat mody i waśni, w którym żadna siła nie dominuje. To, co jednak podróżuje wszędzie, to apetyt na specjalną substancję tellurium. Kolec telluru, wbity w mózg przez wprawną rękę, oferuje transformujące doświadczenie błogości; niewłaściwie podany oznacza śmierć.

Pięćdziesiąt rozdziałów Tellurii ukazuje ten nowy, wspaniały świat z pięćdziesięciu różnych punktów widzenia, a Władimir Sorokin, zawsze wirtuoz słowa, przedstawia nam, wśród wielu innych postaci, partyzantów i książąt, chłopów i przywódców partii, nowych templariuszy, harem fallusów oraz psiego poetę i filozofa, który ucztuje na padlinie z pola bitwy. Książka jest ogromnym i wystawnym gobelinem słowa, karnawałowym i okrutnym, a Max Lawton, utalentowany tłumacz Sorokina, uchwycił go w języku angielskim, który niesie ze sobą ładunek Cormaca McCarthy'ego i Williama Gibsona.