Transformacja natury w sztuce

Opinie czytelników

Książka otrzymuje pochwały za przemyślaną treść na temat sztuki indyjskiej i wysokiej jakości projekt, ale spotyka się z krytyką dotyczącą silnego zapachu.

⬤ Świetny projekt okładki
⬤ przemyślana treść na temat sztuki indyjskiej
⬤ dobra dla studiów artystycznych
⬤ ważny wkład w zrozumienie sztuki wschodniej i zachodniej
⬤ dobra jakość druku
⬤ szybka wysyłka od sprzedawcy.

Ma silny, nieprzyjemny zapach.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Transformation of Nature in Art

Zawartość książki:

W książce The Transformation of Nature in Art Ananda Coomaraswamy wyjaśnia teorię stojącą za średniowieczną sztuką europejską i azjatycką, zwłaszcza sztuką w Indiach. Ponadto uzupełnia indyjską teorię o chińską. Pierwszą zasadą sztuki azjatyckiej jest to, że sztuka nie istnieje sama dla siebie; istnieje jako środek do religijnych warunków lub doświadczenia. Porównanie ze średniowieczną sztuką europejską w tym względzie jest niezwykle pouczające. Ponadto pokazuje, że obie różnią się radykalnie od europejskiej sztuki po renesansie.

Coomaraswamy najpierw omawia teorię sztuki w Azji i twierdzi, że indyjski artysta nie szukał iluzji natury; raczej starał się stworzyć prawdziwą sugestię charakteru tematu. W drugim rozdziale analizuje średniowieczną estetykę europejską pod kątem XIV-wiecznego niemieckiego mistyka Meistera Eckharta. Kolejne rozdziały badają poprzez indyjskie teksty psychologię indyjskiego spojrzenia na sztukę. Na koniec omówiono pochodzenie i wykorzystanie obrazów w Indiach.

Nieżyjący już Ananda K. Coomaraswamy, kurator sztuki indyjskiej w Muzeum Sztuk Pięknych w Bostonie, w wyjątkowy sposób łączył role historyka sztuki, filozofa, orientalisty, lingwisty i demaskatora. Jego wiedza na temat sztuki i rękodzieła Orientu była niezrównana, a jego liczne monografie na temat sztuki orientalnej albo ustanowiły, albo zrewolucjonizowały całe dziedziny. Coomaraswamy był jednym z czołowych orientalistów swoich czasów, z niemal niezrównanym zrozumieniem tradycyjnej kultury. Opanował filozoficzny i religijny teren całego przednowoczesnego świata, Wschodu i Zachodu; a dla niego prymitywne, średniowieczne europejskie i klasyczne indyjskie doświadczenia prawdy i sztuki były tylko różnymi dialektami wspólnego języka.