Traktat o człowieku

Opinie czytelników

Książka zawiera wiele błędów drukarskich i jest podobno błędnie oznaczona jako dzieło Kartezjusza, podczas gdy w rzeczywistości jest dziełem Hume'a. Recenzje sugerują, że nie jest to wciągająca lektura, a niektórzy uważają ją za nużącą do celów akademickich. Istnieją jednak pozytywne wzmianki o „Traktacie o człowieku” Kartezjusza dotyczące jego wkładu w filozofię naturalną i wgląd w ludzką percepcję, z godnymi uwagi ilustracjami towarzyszącymi tekstowi.

Ilustracje w „Traktacie o człowieku” Kartezjusza są fascynujące i poprawiają zrozumienie. Praca ta stanowi znaczący wkład w koncepcje ludzkich pasji i percepcji zmysłowej, demonstrując wpływ Kartezjusza na filozofię.

Książka jest błędnie wydrukowana i błędnie zidentyfikowana, błędnie oznaczona jako Kartezjusz, podczas gdy w rzeczywistości jest to praca Hume'a. Wielu czytelników uważa, że nie jest ona przyjemna ani wciągająca, szczególnie w środowisku akademickim, i krytykuje arbitralny charakter analizy ludzkiej percepcji przez Kartezjusza.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Treatise of Man

Zawartość książki:

Oprócz swoich bardziej znanych dzieł filozoficznych - Dyskursu o metodzie, Medytacji o pierwszej filozofii i Zasad filozofii - Kartezjusz poświęcił wiele czasu i myśli na badanie fizjologii i anatomii. Relacja z jego działalności w 1629 r.

donosi, że niemal codziennie odwiedzał sklepy mięsne, aby badać określone narządy zwierzęce, a także praktykował sekcje, a nawet wiwisekcje, aby zbadać działanie głównych układów narządów. W latach trzydziestych XVI wieku asystował przy sekcji ludzkich zwłok - wszystko po to, by zaspokoić swoją intensywną ciekawość na temat tego, jak działają ciała zwierząt i ludzi. Owoce tych badań można znaleźć w jego Traktacie o człowieku, pracy, której zdecydował się nie publikować w obawie przed takim samym losem, jaki spotkał Galileusza.

W rezultacie ten fascynujący traktat ukazał się dopiero dwanaście lat po jego śmierci. Wśród jego wielu intrygujących cech znajdują się szczegółowe opisy układu nerwowego i jego interakcji z mięśniami w celu wytworzenia ruchu w odpowiedzi na bodziec.

Chociaż obecnie wiemy, że wiele z tych szczegółów jest błędnych, zrozumienie przez Kartezjusza, że większość ciała funkcjonuje jak maszyna, było genialnym posunięciem. Jako pierwszy opisał łuk odruchowy, wyprzedzając Pawłowa i behawiorystów o prawie 300 lat.

Idea ciała jako rodzaju zwierzęcej maszyny, która funkcjonuje zgodnie z prawami fizyki, była ogromnym postępem w stosunku do wcześniejszych scholastycznych koncepcji opartych na Arystotelesie, które jedynie zadawały pytanie, w jaki sposób działają różne narządy ciała, stwierdzając, że w ich naturze leży wykonywanie określonych funkcji. Jest to przełomowe dzieło, które studenci historii, medycyny, biologii i historii nauki z pewnością docenią.