The Papers of George Washington, 10: marzec-sierpień 1792 r.

Oryginalny tytuł:

The Papers of George Washington, 10: March-August 1792

Zawartość książki:

Tom 10 serii prezydenckiej kontynuuje czwartą chronologiczną serię The Papers of George Washington. Seria prezydencka, gdy zostanie ukończona, obejmie osiem precedensowych lat prezydentury Waszyngtona. Tomy te przedstawiają publiczne dokumenty napisane lub wysłane do Waszyngtona podczas jego dwóch administracji. Wśród dokumentów znajdują się wiadomości Waszyngtona do Kongresu, adresy od organów publicznych i prywatnych, podania o urząd i listy polecające oraz dokumenty dotyczące spraw dyplomatycznych i indiańskich. Uwzględniono również prywatne dokumenty Waszyngtona, składające się z korespondencji rodzinnej, listów do i od przyjaciół i znajomych oraz dokumentów związanych z zarządzaniem jego plantacją Mount Vernon i zarządzaniem domem prezydenckim.

W okresie objętym tomem 10, wiosną i latem 1792 r., Waszyngton był zajęty wieloma sprawami zagranicznymi i wewnętrznymi. W odpowiedzi na katastrofalną porażkę generała Arthura St. Claira w dniu 4 listopada 1791 r., Waszyngton zarządził zarówno przygotowanie ponownej ofensywy przeciwko wrogim plemionom indiańskim na Terytorium Północno-Zachodnim, jak i próbę zapewnienia pokoju bez dalszego uciekania się do broni. Pierwsza inicjatywa wymagała wyboru nowego dowódcy generalnego oraz mianowania lub awansowania dużej liczby młodszych oficerów. Druga skłoniła Waszyngtona do zaproszenia do Filadelfii delegacji z kilku niewrogich narodów indiańskich w nadziei, że albo wesprą one amerykański wysiłek militarny, albo przekonają swoich braci do zawarcia pokoju ze Stanami Zjednoczonymi. Ponadto zarówno ogłoszenie nowej francuskiej konstytucji, jak i niedawne przybycie brytyjskiego pełnomocnika George'a Hammonda - który miał instrukcje, aby rozwiązać zaległe trudności wynikające z traktatu paryskiego z 1783 r. i położyć podwaliny pod poprawę anglo-amerykańskich stosunków handlowych - wymagały ostrożnego postępowania. Na arenie krajowej zawetowanie przez Waszyngtona ustawy o podziale Kongresu w kwietniu 1792 r. na podstawie tego, że była ona niezgodna z konstytucją, było pierwszym użyciem prezydenckiego weta w historii Ameryki.

Po zwolnieniu Pierre'a L'Enfanta ze stanowiska nadzorcy Federal City, Waszyngton starał się dotrzymać harmonogramu budowy nowej stolicy nad rzeką Potomac. Przez cały ten okres Waszyngton tęsknił za przejściem na emeryturę do Mount Vernon po zakończeniu swojej kadencji. Chociaż wszyscy jego najbliżsi doradcy poinformowali go, że jego przejście na emeryturę miałoby katastrofalne konsekwencje, Waszyngton polecił Jamesowi Madisonowi przygotowanie pożegnalnego przemówienia do jego użytku, gdyby zdecydował się nie ubiegać o reelekcję.