Ocena:
Książka oferuje intrygującą eksplorację związku między przyjemnością a frustracją w grach wideo, prezentując spostrzeżenia, które rezonują zarówno z entuzjastami gier, jak i badaczami. Została jednak skrytykowana za rozwlekłość i nadmierne poleganie na żargonie, co może zaciemniać jej główne punkty.
Zalety:⬤ Interesująca eksploracja przyjemności i frustracji z gier wideo
⬤ zapewnia wgląd w studia nad grami
⬤ prowokująca do myślenia treść
⬤ stosunkowo krótka i łatwa do odczytania.
⬤ Momentami może być rozwlekły
⬤ niezgrabne użycie liczb
⬤ intensywne użycie naukowego żargonu
⬤ brak osobistych wniosków
⬤ nie odnosi się dokładnie do istniejącej literatury.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
The Art of Failure: An Essay on the Pain of Playing Video Games
Naukowiec zajmujący się grami oferuje "fascynujące" badanie tego, dlaczego gramy w gry wideo - pomimo nieszczęścia, które odczuwamy, gdy nam się nie udaje ( Boston Globe ).
Możemy myśleć o grach wideo jako o "zabawie", ale w The Art of Failure Jesper Juul twierdzi, że jest to prawie całkowicie błędne. Kiedy gramy w gry wideo, nasze wyrazy twarzy rzadko są wyrazami szczęścia lub błogości. Zamiast tego marszczymy brwi, grymasimy i krzyczymy z frustracji, gdy przegrywamy, umieramy lub nie udaje nam się przejść do następnego poziomu. Ludzie mogą mieć fundamentalne pragnienie odniesienia sukcesu i poczucia się kompetentnymi, ale gracze wybierają aktywność, w której są prawie pewni, że poniosą porażkę i poczują się niekompetentni. Dlaczego więc gramy w gry wideo, mimo że nas unieszczęśliwiają? Juul bada ten paradoks.
W grach wideo, podobnie jak w tragicznych dziełach sztuki, literaturze, teatrze i kinie, wydaje się, że chcemy doświadczyć nieprzyjemności, nawet jeśli jej nie lubimy. Reakcja czytelnika lub widza na tragedię jest często tłumaczona jako katharsis, jako oczyszczenie z negatywnych emocji. Ale, jak zauważa Juul, nie wydaje się, by miało to miejsce w przypadku graczy gier wideo. Gry nie oczyszczają nas z nieprzyjemnych emocji, ale przede wszystkim je wywołują. Co zatem robi niepowodzenie w grach wideo?
Juul argumentuje, że porażka w grze jest wyjątkowa w tym sensie, że kiedy ponosisz porażkę w grze, ty (a nie postać) jesteś w jakiś sposób nieadekwatny. Jednak gry motywują nas również do grania więcej, aby uciec od tej nieadekwatności, a poczucie ucieczki od porażki (często poprzez doskonalenie umiejętności) jest główną przyjemnością płynącą z gier. Gry, pisze Juul, są sztuką porażki: wyjątkową formą sztuki, która przygotowuje nas na porażkę i pozwala nam jej doświadczyć i eksperymentować z nią.
The Art of Failure to niezbędna lektura dla każdego, kto interesuje się grami wideo, czy to jako rozrywką, sztuką czy edukacją.
