Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „Suwerennej cnoty” Ronalda Dworkina ujawniają mieszankę podziwu dla jego wglądu w filozofię polityczną i krytyki dotyczącej jej praktyczności i złożoności. Czytelnicy doceniają jego prowokujące do myślenia idee i koncepcję równoważenia wolności i równości, ale niektórzy uważają, że abstrakcje są trudne w nawigacji, a teorie nierealistyczne.
Zalety:⬤ Prowokacyjna i wnikliwa; zachęca do głębokiego myślenia o wolności i równości.
⬤ Zapewnia nowe ramy dla oceny kwestii prawnych i społecznych.
⬤ Druga sekcja stosuje abstrakcyjne teorie do rzeczywistych kwestii, takich jak opieka zdrowotna i manipulacje genetyczne, nagradzając czytelników, którzy wytrwają.
⬤ Książka wzywa do zachowania równowagi między odpowiedzialnością osobistą i zbiorową.
Wady:⬤ Teoretyczne modele mogą wydawać się idealistyczne i oderwane od rzeczywistości.
⬤ Gęsta, abstrakcyjna proza Dworkina może stanowić wyzwanie i stracić zaangażowanie czytelnika.
⬤ Niektórzy twierdzą, że jego badania są stronnicze i zbyt mocno opierają się na ograniczonych badaniach.
⬤ Krytyka, że książka może nie reprezentować skutecznie solidnej liberalnej myśli politycznej.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Sovereign Virtue: The Theory and Practice of Equality
Zawartość książki:
Równość jest zagrożonym gatunkiem ideałów politycznych. Nawet lewicowi politycy odrzucają równość jako ideał: rząd musi walczyć z ubóstwem, ale nie musi dążyć do tego, by jego obywatele byli równi w jakimkolwiek wymiarze.
W swojej nowej książce Ronald Dworkin twierdzi wręcz przeciwnie, że równość jest niezbędną cnotą demokratycznej suwerenności. Prawowity rząd musi traktować wszystkich swoich obywateli jak równych sobie, to znaczy z równym szacunkiem i troską, a ponieważ dystrybucja ekonomiczna, którą osiąga każde społeczeństwo, jest głównie konsekwencją jego systemu prawa i polityki, wymóg ten nakłada poważne egalitarne ograniczenia na tę dystrybucję. Jakiej dystrybucji bogactwa narodu wymaga równa troska o wszystkich? Dworkin opiera się na dwóch fundamentalnych humanistycznych zasadach - po pierwsze, jest równe obiektywne znaczenie, że wszystkie ludzkie życia rozkwitają, a po drugie, każda osoba jest odpowiedzialna za zdefiniowanie i osiągnięcie rozkwitu własnego życia - aby uzasadnić swoją dobrze znaną tezę, że prawdziwa równość oznacza równość w wartości zasobów, które każda osoba posiada, a nie w sukcesie, który osiąga.
Równość, wolność i indywidualna odpowiedzialność nie są zatem w konflikcie, ale wypływają z siebie nawzajem jako aspekty tej samej humanistycznej koncepcji życia i polityki. Ponieważ żadna abstrakcyjna teoria polityczna nie może być zrozumiana inaczej niż w kontekście rzeczywistych i złożonych kwestii politycznych, Dworkin rozwija swoją tezę, stosując ją do gorących współczesnych kontrowersji dotyczących dystrybucji opieki zdrowotnej, zasiłków dla bezrobotnych, reformy finansowania kampanii, akcji afirmatywnej, wspomaganego samobójstwa i inżynierii genetycznej.
