Społeczna historia wiedzy II: od encyklopedii do Wikipedii

Opinie czytelników

Książka jest kontynuacją badań Burke'a nad socjologią wiedzy, analizując historię ludzkiej wiedzy z perspektywy funkcjonalnej. Prezentuje przejrzystą strukturę z dobrze zdefiniowaną organizacją przypominającą siatkę i oferuje głęboki wgląd w wydarzenia historyczne, wzbogacając ich znaczenie i relacje. Proza wyróżnia się przejrzystością i przystępnością, co sprawia, że praca ma charakter naukowy.

⬤ Wyostrzone umiejętności analityczne autora, które dostarczają nowych perspektyw czasowych na wydarzenia historyczne.
⬤ Przejrzysty i łatwy w odbiorze styl pisania.
⬤ Dobrze zorganizowana struktura pomaga w zrozumieniu treści.
⬤ Bogactwo akademickich spostrzeżeń i perspektyw.

⬤ Wiele omawianych wydarzeń historycznych jest już znanych, co może ograniczyć wnioski dla niektórych czytelników.
⬤ Dla niektórych czytelników akademicki charakter treści może stanowić wyzwanie.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Social History of Knowledge II: From the Encyclopedie to Wikipedia

Zawartość książki:

Peter Burke kontynuuje swoją magisterialną społeczną historię wiedzy, rozpoczynając od miejsca, w którym pierwszy tom zakończył się około 1750 r., kiedy to opublikowano francuską encyklopedię i śledząc historię aż do Wikipedii. Podobnie jak poprzedni tom, oferuje historię społeczną (lub retrospektywną socjologię wiedzy) w tym sensie, że koncentruje się nie na jednostkach, ale na grupach, instytucjach, praktykach zbiorowych i ogólnych trendach.

Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza argumentuje, że działania, które wydają się być ponadczasowe - gromadzenie wiedzy, analizowanie, rozpowszechnianie i wykorzystywanie jej - są w rzeczywistości związane z czasem i przybierają różne formy w różnych okresach i miejscach. Druga część próbuje przeciwstawić się tendencji do pisania triumfalistycznej historii "wzrostu" wiedzy, omawiając straty wiedzy i cenę specjalizacji.

Trzecia część oferuje przeglądy geograficzne, socjologiczne i chronologiczne, kontrastując doświadczenia centrów i peryferii oraz argumentując, że każdy z głównych trendów tego okresu - profesjonalizacja, sekularyzacja, nacjonalizacja, demokratyzacja itp. współistniał i oddziaływał z jego przeciwieństwem.

Jak zawsze, Peter Burke prezentuje zapierający dech w piersiach zakres badań naukowych w prozie o wzorowej przejrzystości i przystępności. Ten bardzo oczekiwany drugi tom będzie niezbędną lekturą w naukach humanistycznych i społecznych.