Społeczna historia wiedzy II: od encyklopedii do Wikipedii

Opinie czytelników

Książka jest dogłębną analizą historii ludzkich praktyk wiedzy, wykorzystującą wyrafinowane ramy do organizowania i rozumienia różnych zjawisk epistemologicznych. Opiera się na wcześniejszych pracach autora i prezentuje jasny, wciągający tekst, choć często powraca do dobrze znanych wydarzeń historycznych ze świeżymi interpretacjami.

⬤ Wyostrzone umiejętności analityczne autora w nadawaniu nowych znaczeń czasowych wydarzeniom historycznym.
⬤ Przejrzysty i łatwy w odbiorze styl pisania.
⬤ Oferuje ustrukturyzowane podejście do zrozumienia historii wiedzy z silnymi ramami koncepcyjnymi (CADA).
⬤ Bogaty w naukowe spostrzeżenia i stymulujący intelektualne zaangażowanie.

⬤ Wiele omawianych wydarzeń historycznych jest już dobrze znanych, co potencjalnie ogranicza nowatorstwo.
⬤ Złożoność pojęć może stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników, którzy nie są dogłębnie zaznajomieni z tematem.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Social History of Knowledge II: From the Encyclopaedia to Wikipedia

Zawartość książki:

Peter Burke kontynuuje swoją magisterialną społeczną historię wiedzy, rozpoczynając od miejsca, w którym pierwszy tom zakończył się około 1750 r., kiedy to opublikowano francuską encyklopedię i śledząc historię aż do Wikipedii. Podobnie jak poprzedni tom, oferuje historię społeczną (lub retrospektywną socjologię wiedzy) w tym sensie, że koncentruje się nie na jednostkach, ale na grupach, instytucjach, praktykach zbiorowych i ogólnych trendach.

Książka podzielona jest na trzy części. Pierwsza argumentuje, że działania, które wydają się być ponadczasowe - gromadzenie wiedzy, analizowanie, rozpowszechnianie i wykorzystywanie jej - są w rzeczywistości związane z czasem i przybierają różne formy w różnych okresach i miejscach. Druga część próbuje przeciwstawić się tendencji do pisania triumfalistycznej historii "wzrostu" wiedzy, omawiając straty wiedzy i cenę specjalizacji.

Trzecia część oferuje przeglądy geograficzne, socjologiczne i chronologiczne, kontrastując doświadczenia centrów i peryferii oraz argumentując, że każdy z głównych trendów tego okresu - profesjonalizacja, sekularyzacja, nacjonalizacja, demokratyzacja itp. współistniał i oddziaływał z jego przeciwieństwem.

Jak zawsze, Peter Burke prezentuje zapierający dech w piersiach zakres badań naukowych w prozie o wzorowej przejrzystości i przystępności. Ten bardzo oczekiwany drugi tom będzie niezbędną lekturą w naukach humanistycznych i społecznych.