Śpiewająca archeologia: Wybrane wiersze 1943-1993

Opinie czytelników

Książka autorstwa Johna Richardsona stanowi dogłębną analizę opery Philipa Glassa „Akhenaton”, oferując wgląd w jej libretto, muzykę i znaczenie kulturowe. Jest chwalona za przejrzystość i dogłębną analizę, choć niektórzy czytelnicy uznali ją za zbyt techniczną dla osób bez wykształcenia muzycznego. Dodatkowo, w jednej z recenzji zauważono problemy z fizycznym stanem książki.

Dokładna analiza „Akhenatona”, jasny i wciągający tekst, zawiera cytaty muzyczne, pomocne dla studentów studiujących muzykę.

Zbyt techniczna dla czytelników niezaznajomionych z teorią muzyki, doniesienia o złym stanie fizycznym.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Singing Archaeology: Selected Poems 1943-1993

Zawartość książki:

Naświetla estetykę ważnego amerykańskiego kompozytora.

Podczas gdy opery, partytury filmowe, symfonie i popularne dzieła Philipa Glassa uczyniły go najbardziej znanym amerykańskim kompozytorem klasycznym, prawie żadna analiza jego technik kompozytorskich oparta na aktualnej teorii kultury nie została jeszcze opublikowana. Dogłębne badanie Johna Richardsona pokazuje, w jaki sposób trzecia opera ze słynnej trylogii Glassa, historia adrogynicznego monarchy, który jest autorem radykalnych reform społecznych i religijnych, zawiera ideową orientację Glassa w tamtym czasie, zarówno pod względem jego unikalnej koncepcji teatru muzycznego, jak i w odniesieniu do szerszych kwestii społecznych. Nietradycyjna składnia muzyczna Glassa, jego eksperymentalne, minimalistyczne podejście i wysoce niejednoznaczna tonalność opierały się interpretacji, ale Richardson pokonuje te trudności, opracowując nowe modele teoretyczne, za pomocą których można analizować zarówno dzieło, jak i jego genezę.

Jak mówi Richardson, w Akhnaten krzyżują się koncepcje kompozytora dotyczące kontekstu dźwiękowego i dramatycznego, teorii kultury i konstrukcji płci, zapewniając być może najlepszą demonstrację "samej natury estetyki Glassa, która kładzie silny nacisk na ukryte poziomy znaczeń i unika konwencjonalnych strategii narracyjnych". Staranne wyjaśnienia teorii i strategii kompozytorskich, dokładne odczytanie samego dzieła, rozważenie aspektów współpracy w ewolucji opery oraz włączenie wcześniej niepublikowanych wywiadów z samym Glassem łączą się, aby oświetlić zarówno przełomowe dzieło współczesnego teatru muzycznego, jak i dominującą postać w amerykańskim krajobrazie muzycznym.