Sowieckie siły powietrznodesantowe 1930-91

Opinie czytelników

Książka zawiera zwięzły i wciągający przegląd historii i rozwoju radzieckich sił powietrznodesantowych od lat trzydziestych XX wieku do końca Związku Radzieckiego w 1991 roku. Zawiera szczegółowe narracje, zwłaszcza dotyczące ich wykorzystania w różnych konfliktach, w szczególności w interwencji w Afganistanie.

Książka jest dobrze zbadana, zawiera wiele zdjęć i ilustracji z epoki i oferuje świetny wgląd w rolę radzieckich sił powietrznodesantowych. Jest polecana jako skuteczne wprowadzenie do tematu.

Jako szybkie wprowadzenie, narracji brakuje głębi w niektórych obszarach i może nie zadowolić czytelników poszukujących wyczerpującej analizy tematu.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Soviet Airborne Forces 1930-91

Zawartość książki:

Tytuł ten bada historię wojsk powietrznodesantowych, elitarnego ramienia uderzeniowego Związku Radzieckiego podczas zimnej wojny, od ich powstania w 1930 r. do upadku ZSRR.

Utworzone w 1932 r. wojska powietrznodesantowe Armii Czerwonej były liderem w dziedzinie doktryny i praktyki wojsk powietrznodesantowych. Choć początkowo były one upośledzone przez brak infrastruktury, częściowo ze względu na burzliwy klimat polityczny w latach trzydziestych, nadal przeprowadzały duże zrzuty podczas II wojny światowej, w tym nad rzeką Dniepr we wrześniu 1943 roku.

Po zakończeniu wojny VDV stały się niezależne od Sił Powietrznych i zostały podniesione do roli aktywów strategicznych. Nowo odbudowane dywizje były teraz zorganizowane i przeszkolone do przeprowadzania głębokich wtargnięć za linie wroga, atakowania obiektów dowodzenia i kontroli, linii komunikacyjnych i kluczowych celów infrastrukturalnych, takich jak elektrownie jądrowe. Szkolenie to znalazło zastosowanie w licznych konfrontacjach zimnowojennych, w tym w radzieckich operacjach na Węgrzech (1956) i w Czechosłowacji (1968). Podczas sowieckiej wojny w Afganistanie (1979-89) VDV okazał się najgroźniejszym z przeciwników mudżahedinów, dzięki opracowaniu koncepcji ataku powietrznego - transportu, wstawiania i wspierania oddziałów wylądowanych w powietrzu za pomocą śmigłowca, a nie spadochronu.

Ten tytuł bada rozwój VDV od jego koncepcji w 1930 roku do ich roli w zimnej wojnie i późniejszej inwazji na Afganistan. Wspierany współczesnymi fotografiami i specjalnie zamówionymi grafikami przedstawiającymi mundury i sceny bitewne, tytuł ten jest wszechstronnym i wciągającym przewodnikiem po historii sił powietrznodesantowych w okresie sowieckim.