Sir Archibald Murray OS Despatches

Zawartość książki:

Sir Archibald Murray udał się do Francji w sierpniu 1914 r. jako szef sztabu feldmarszałka Sir Johna Frencha, C w C BEF.

Urodzony w 1860 r., wcielony w 1879 r. do R Inniskilling Fusiliers, dowodził 2 Dywizją Piechoty w Aldershot, gdy wybuchła wojna. 5 sierpnia, w dniu mobilizacji, zrzekł się tego stanowiska na rzecz generała majora Monro, by dołączyć do HQ BEF jako CGS.

Na froncie doznał załamania związanego ze stresem, został zastąpiony w styczniu 1915 r.

i wrócił do domu, gdzie najpierw został mianowany DCIGS, a później, we wrześniu 1915 r., CIGS. W ogólnym przetasowaniu pod koniec 1915 r.

został ponownie zastąpiony przez człowieka, który zastąpił go jako CGS, Sir Williama Robertsona, aw styczniu 1916 r. został dowódcą Egipskich Sił Ekspedycyjnych (EEF), zastępując, przez inny zbieg okoliczności, człowieka, który zastąpił go jako GOC 2. dywizji - Monro.

Istnieją cztery depesze obejmujące okres jego dowodzenia (styczeń 1916-czerwiec 1917) i do czasu publikacji tej książki nigdy nie zostały opublikowane w pełnym oryginalnym tekście. Dotyczyło to zwłaszcza czwartej depeszy, datowanej na 28 czerwca 1917 r., na publikację której Murray uzyskał zgodę Ministerstwa Wojny pod warunkiem jednoczesnego opublikowania listu od tegoż Ministerstwa. Pierwsza część tej depeszy odnosi się do często zmieniających się dyrektyw ustanowionych przez Gabinet Wojenny dotyczących zadań dla EEF - defensywnych jednego dnia, ofensywnych następnego, w połączeniu z niespełnieniem prośby o liczbę dywizji potrzebnych do realizacji wyznaczonych celów.

List, podpisany przez sekretarza Rady Armii, był modelem ograniczania szkód, stwierdzającym, że zmiany w polityce były oparte na szerszych rozważaniach niż tylko te dotyczące kampanii egipskiej, co nie byłoby oczywiste dla czytelnika depeszy. Pierwsza depesza dotyczy działań od 10 stycznia do 31 maja 1916 roku.

Był to okres wzmożonych ruchów wojsk - dywizje wycofywały się z Gallipoli przez Egipt i z Francji do Salonik wraz z całym zapleczem administracyjnym potrzebnym dla sił w Salonikach. Druga depesza obejmuje okres od 1 czerwca do 30 września 1916 r., podczas którego stoczono bitwę pod Romani (4/5 sierpnia). Trzecia depesza przenosi historię do 28 lutego 1917 roku, a czwarta i ostatnia doprowadza nas do przekazania dowództwa przez Murraya Allenby'emu 28 czerwca 1917 roku.

Głównymi działaniami opisanymi w tej depeszy są pierwsza i druga bitwa pod Gazą, z których obie były zwycięstwami tureckimi, zadającymi w sumie około 10 000 ofiar.

To właśnie te porażki doprowadziły do zastąpienia Murraya przez Allenby'ego.