Historia 5 Batalionu (Służbowego): Connaught Rangers od 19 sierpnia 1914 r. do 17 stycznia 1916 r.

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Record of the 5th (Service) Battalion: The Connaught Rangers from 19th August 1914 to 17th January, 1916

Zawartość książki:

5 Connaught Rangers rozpoczął działalność w Galway, siedzibie pułku na zachodnim wybrzeżu Irlandii, ale wkrótce przeniósł się do Dublina, gdzie zaczęły napływać pobory do batalionu. Batalion oficjalnie powstał jako 5.

batalion 19 sierpnia 1914 r. pod dowództwem ppłk H. F.

N.

Jourdaina, który pozostał dowódcą przez cały okres objęty niniejszą książką. Pierwszy rozdział bardzo szczegółowo opisuje tworzenie batalionu, podając nazwiska każdego oficera i datę jego przybycia, a także daty przybycia każdego poboru i jego siłę.

Batalion został przydzielony do 29 Brygady, 10 (Irlandzkiej) Dywizji, pierwszej irlandzkiej dywizji w historii armii brytyjskiej, składającej się z batalionów wszystkich irlandzkich pułków liniowych. Po wstępnym szkoleniu w Irlandii dywizja przeniosła się do Anglii w maju 1915 roku, koncentrując się w rejonie Basingstoke, a w lipcu wyruszyła na Gallipoli. Batalion, wraz z 29 Brygadą, wylądował w Anzac Cove rankiem 6 sierpnia, dołączony do Korpusu Anzac, a następnie wziął udział w kilku akcjach, Lone Pine, Chunak Bair i ataku na Wzgórze 60 (27-29 sierpnia), który wymagał ciężkich walk wręcz.

Pod koniec września 10 Dywizja została wycofana przed przeniesieniem na front macedoński. Batalion opuścił Gallipoli 29 września, około siedem tygodni po wylądowaniu, w tym okresie poniósł 684 straty (220 zabitych) z pierwotnej siły 975 żołnierzy. 10 października 1915 roku batalion dotarł do Salonik, a około miesiąc później dywizja wkroczyła do Serbii i Bułgarii.

Operacje były prowadzone w surowym, niegościnnym kraju, w mrozie (pewnego razu nawet płaszcze zamarzły na kość) i przeciwko twardemu wrogowi. Szczególnie brutalne walki toczyły się pod Kosturino, gdzie batalion poniósł ponad 500 ofiar - prawie 150 zostało inwalidami z powodu odmrożeń.

Pod koniec roku dywizja wycofała się do Salonik. „Jest to bardzo szczegółowy zapis działań batalionu z częstymi stanami osobowymi, listami ofiar z nazwiskami oficerów, a także nazwiskami tych, którzy dołączyli. Tabela na końcu książki podsumowuje ofiary od lipca 1915 r.

do stycznia 1916 r., Łącznie 1 219.