Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 19 głosach.
Satyricon. Apocolocyntosis
Satyrica ( Satyricon liber ), komiczno-pikantna fikcja prozą i wierszem, tradycyjnie przypisywana Neroniuszowi Petroniuszowi (zm. 66 r. n.e.), ale prawdopodobnie pochodząca z czasów Flawiusza lub Trajana, przetrwała jedynie jako fragmenty znacznie większej całości. Ma ona formę narracji pierwszoosobowej prowadzonej przez ujmującego Encolpiusa, genialnego gawędziarza, parodystę i mimika, który wspomina epizody ze swojego poprzedniego życia jako wędrownego cygana, żyjącego na marginesie społeczeństwa w greckich południowych Włoszech i spotykającego żywą gamę postaci z wczesnego cesarskiego demimonde, w tym bogatego wyzwoleńca Trimalchio, jedną z najbardziej niezapomnianych postaci w całej literaturze łacińskiej.
W parze z Satyryką, a także prozą i wierszem, jest Apocolocyntosis ( Dynifikacja ), krótki satyryczny pamflet ośmieszający śmierć, apoteozę i próbę wejścia do nieba cesarza Klaudiusza (panował 41-54). Jeśli jest to dzieło Lucjusza Anneusza Seneki (4 p.n.e.-65 n.e.), bardziej znanego z surowego stoickiego moralizmu, jego sarkastyczny dowcip i zawadiacki humor były bez wątpienia inspirowane goryczą z powodu jego wygnania z rąk Klaudiusza w latach 41-49.
W tym wydaniu Loeb łacińskie teksty zostały świeżo zredagowane i przetłumaczone, z obszernymi wstępami i objaśnieniami.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)