Realizm tomistyczny i krytyka wiedzy

Opinie czytelników

Książka Etienne'a Gilsona krytycznie odnosi się do idealizmu poprzez tomistyczny realizm, czyniąc ją niezbędną dla tych, którzy zmagają się z filozoficznymi pytaniami dotyczącymi istnienia i wiedzy. Choć chwalona za głębokie spostrzeżenia i krytyczną analizę, spotkała się z krytyką za poważny błąd w druku i za brak obrony tomistycznego realizmu oczekiwanej przez niektórych czytelników.

⬤ Niezbędna do zrozumienia krytyki idealizmu.
⬤ Mistrzowsko demontuje błędy idealizmu za pomocą realizmu św.
⬤ Dobrze przetłumaczona, dzięki czemu złożone idee stają się przystępne.
⬤ Cenna dla studentów filozofii i pomaga w wyjaśnieniu różnic między tomizmem a współczesnymi perspektywami filozoficznymi.

⬤ Trudna do czytania, nie dla wszystkich odbiorców.
⬤ Poważne błędy drukarskie w niektórych egzemplarzach, czyniące je niemal bezużytecznymi.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali brak obrony tomistycznego realizmu na podstawie tytułu za mylący.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Thomist Realism and the Critique of Knowledge

Zawartość książki:

W tej odpowiedzi na kantowski modernizm ceniony francuski filozof, Tienne Gilson, błyskotliwie bada głębię tomistycznego realizmu, a także fałszywych tomizmów. To ważne dzieło, znakomicie przetłumaczone przez Marka Waucka, ukazuje podstawowe elementy filozofii jako spójną, łatwo zrozumiałą i erudycyjną strukturę, i czyni to rygorystycznie w najlepszej tradycji św.

Napisana jako ostateczna odpowiedź dla tych filozofów, którzy starali się pogodzić filozofię krytyczną ze scholastycznym realizmem, Gilson postrzegał siebie jako historyka filozofii, którego głównym zadaniem było przywrócenie, a przede wszystkim przywrócenie mądrości Powszechnego Doktora Kościoła, św. Teza Gilsona głosiła, że realizm jest niekompatybilny z metodą krytyczną i że realizm, w zakresie, w jakim jest refleksyjny i świadomy swoich zasad przewodnich, jest jego własną właściwą metodą.

Po mistrzowsku opisuje różne siły, które ukształtowały neoscholastyczne odrodzenie, ale Gilson zajmuje się przeszłością tylko wtedy, gdy rzuca ona światło na teraźniejszość. Oprócz swojej krytyki, Gilson przedstawia pozytywną ekspozycję prawdziwego tomistycznego realizmu, ujawniając fundament realizmu w jedności poznającego podmiotu.