Od Arystotelesa do Darwina i z powrotem: Podróż przez ostateczną przyczynowość, gatunki i ewolucję

Opinie czytelników

Książka bada związek między teleologią a ewolucją przez pryzmat filozoficzny, zwłaszcza z perspektywy arystotelesowskiej, ale spotyka się z krytyką za kwestie tłumaczenia, skupienie się na historii i ograniczone zaangażowanie we współczesne perspektywy naukowe.

Książka jest ceniona za humorystyczny i wciągający styl pisania, zapewniający cenny wgląd w arystotelesowskie poglądy na naturę i teleologię. Jest również uznawana za istotne dzieło, które kwestionuje redukcjonistyczne poglądy i zapewnia przemyślane badanie filozoficznych implikacji ewolucji.

Krytycy zauważają, że tłumaczenie jest słabe, co utrudnia czytanie. Skupienie się na historii przyćmiewa argumenty filozoficzne, które wielu uznało za nieodpowiednie lub tylko powierzchownie omówione. Ponadto niektórzy recenzenci byli rozczarowani brakiem zaangażowania w nowoczesne odkrycia naukowe, takie jak DNA, i uważali, że książka nie dostarcza głębokiego wglądu w związek między teorią Darwina a ostateczną przyczynowością.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

From Aristotle to Darwin and Back Again: A Journey in Final Causality, Species, and Evolution

Zawartość książki:

Darwinowska teoria ewolucji pozostaje kontrowersyjna, mimo że większość naukowców, filozofów, a nawet teologów akceptuje ją w jakiejś formie jako wyjaśnienie różnorodności organizmów. Kontrowersje wybuchają, gdy teoria ta jest wykorzystywana do próby wyjaśnienia wszystkiego, w tym każdego aspektu ludzkiego życia, i zaprzeczenia roli Stwórcy lub celu życia.

Zbytnie zapuszczanie się wielu naukowców w sprawy wykraczające poza narzucone sobie granice metody naukowej można być może częściowo wyjaśnić utratą dwóch ważnych idei we współczesnym myśleniu - ostatecznej przyczynowości lub celu oraz formalnej przyczynowości. Naukowcy, co zrozumiałe, wykluczają tę ideę ze swojego myślenia naukowego, ponieważ szukają wyjaśnień wyłącznie na poziomie przyczyn materialnych i sprawczych. Jednak wielu z nich błędnie wnioskuje na podstawie swoich wybiórczych badań świata, że ostateczne i formalne przyczyny w ogóle nie istnieją i że nie ma dla nich miejsca w racjonalnym badaniu życia. Podobnie wielu błędnie zakłada, że filozofia nie może czerpać z odkryć naukowych, w świetle ostatecznej i formalnej przyczynowości, aby lepiej zrozumieć świat i człowieka.

Wielki filozof i historyk filozofii, Etienne Gilson, stara się pokazać, że ostateczna przyczynowość lub celowość i formalna przyczynowość są zasadami dla tych, którzy uważnie myślą o świecie, w tym o świecie biologii. Gilson podkreśla, że całkowicie racjonalne zrozumienie organizmów i systemów biologicznych wymaga filozoficznego pojęcia teleologii, idei, że pewne rodzaje rzeczy istnieją i mają cele, których spełnienie jest związane z ich naturą - innymi słowy, przyczynami formalnymi i ostatecznymi. Jego podejście opiera się na filozoficznej refleksji nad faktami naukowymi, a nie na teologii czy odwoływaniu się do autorytetów religijnych, takich jak Kościół czy Biblia.