Radykalny szyk i Mau-Mauing the Flak Catchers

Opinie czytelników

Książka Toma Wolfe'a łączy w sobie wnikliwy komentarz społeczny i humor, zastanawiając się nad interakcjami między elitarnym liberalnym społeczeństwem a radykalnymi ruchami, takimi jak Czarne Pantery w latach sześćdziesiątych. Jej znaczenie utrzymuje się we współczesnych dyskusjach na temat rasy i klasy. Czytelnicy doceniają szczegółowe obserwacje i satyryczny styl Wolfe'a, choć niektórzy uważają, że jego teksty są zbyt gęste lub trudne do zrozumienia.

Pisarstwo Wolfe'a jest chwalone za szczegółowe i humorystyczne badanie interakcji wyższych sfer z radykalnymi grupami. Książka uznawana jest za istotną zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym. Wielu czytelników uważa, że wgląd w dynamikę społeczną i politykę rasową jest zarówno pouczający, jak i zabawny, doceniając dziennikarską sprawność Wolfe'a i bystre obserwacje społeczne.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania może być zbyt wyszukany i nie jest odpowiedni dla każdego. Niektórzy uważali, że książce brakuje ciągłości i trudno było w pełni zaangażować się w materiał. Inni wspomnieli, że wcześniejsi czytelnicy mogą lepiej docenić kontekst, ponieważ zrozumienie historycznego otoczenia zwiększa doświadczenie.

(na podstawie 122 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Radical Chic and Mau-Mauing the Flak Catchers

Zawartość książki:

Radical Chic and Mau-Mauing the Flak Catchers to klasyczny Tom Wolfe, zabawny, lekceważący i „pyszny” („The Wall Street Journal”) rozbiór klasy i statusu dokonany przez mistrza nowego dziennikarstwa.

Wyrażenie „radykalny szyk” zostało ukute przez Toma Wolfe'a w 1970 roku, kiedy Leonard Bernstein wydał przyjęcie dla Czarnych Panter w swoim dwupoziomowym mieszkaniu przy Park Avenue. Ta niestosowna scena została tu odtworzona w wysokiej wierności, podobnie jak inne miejsce spotkań między wojującymi mniejszościami a liberalnym białym establishmentem. Radical Chic prowokacyjnie bada związek między czarną wściekłością a białą winą.

Mau-Mauing the Flak Catchers, rozgrywający się w San Francisco w Office of Economic Opportunity, szczegółowo opisuje korupcję i dysfunkcję programów walki z ubóstwem prowadzonych w tamtym czasie. Wolfe odkrywa, jak wiele pieniędzy z programu nie dotarło do zamierzonych odbiorców. Zamiast tego naciągacze oszukiwali system, powodując, że wysiłki OEO zawiodły zubożałe społeczności.