Królestwo mowy

Opinie czytelników

„Królestwo mowy” Toma Wolfe'a krytykuje teorie ewolucji zaproponowane przez Darwina i Chomsky'ego, argumentując, że język jest raczej artefaktem kulturowym niż produktem ewolucji biologicznej. Wolfe analizuje historyczny kontekst pracy Darwina, jego rywalizację z Wallacem i teorie lingwistyczne Chomsky'ego, jednocześnie prowadząc narrację, która przeplata się między satyrą a krytyczną analizą.

Styl pisania Wolfe'a jest wciągający i dowcipny, dzięki czemu książkę czyta się z przyjemnością. Przedstawia fascynujące anegdoty historyczne dotyczące Darwina i Wallace'a, zapewniając wgląd w ich wkład i rywalizację. Książka rzuca wyzwanie ustalonym narracjom w prowokacyjny sposób, przemawiając do osób zainteresowanych teorią lingwistyczną i ewolucyjną.

Krytycy zauważają, że Wolfe nadmiernie upraszcza teorie Darwina i Chomsky'ego, a niektórzy twierdzą, że brakuje mu głębokiego zrozumienia tematów, które krytykuje. Co więcej, niektórzy czytelnicy uważają jego wnioski za nieuzasadnione i uważają, że nie odnosi się on odpowiednio do znaczenia wkładu Darwina. Książka może być również polaryzująca, wywołując gniew wśród zwolenników teorii Darwina i Chomsky'ego.

(na podstawie 302 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Kingdom of Speech

Zawartość książki:

Mistrz opowieści i reporter prowokacyjnie dowodzi, że to, co wydaje nam się, że wiemy o mowie i ewolucji człowieka, jest błędne.

„Krzykliwy, radosny i hiperboliczny atak na, ze wszech miar, teorię ewolucji”. (Dwight Garner, New York Times)

Tom Wolfe, którego legenda rozpoczęła się w dziennikarstwie, zabiera nas w otwierającą oczy podróż, która z pewnością wzbudzi szeroką debatę. KRÓLESTWO MOWY to porywający, zmieniający paradygmat argument, że mowa - a nie ewolucja - jest odpowiedzialna za złożone społeczeństwa i osiągnięcia ludzkości.

Począwszy od Alfreda Russela Wallace'a, Anglika, który pokonał Darwina w teorii doboru naturalnego, ale później się jej wyrzekł, a skończywszy na kontrowersyjnej pracy współczesnego antropologa Daniela Everetta, który przeciwstawia się obecnej mądrości, że język jest zakodowany w ludziach, Wolfe bada uroczyste, długie twarze, śmiejące się głośno zygzaki darwinizmu, stare i neo, i stwierdza, że nie ma to znaczenia w Królestwie Mowy.