Pustkowie

Opinie czytelników

Recenzje zawierają mieszankę podziwu dla poetyckiego geniuszu T.S. Eliota i znaczącej krytyki jakości książki, w szczególności jej formatowania i standardów wydawniczych.

Wielu recenzentów chwali głębię i piękno poezji Eliota, zwracając uwagę na jej emocjonalny wpływ, pomysłowe opisy i znaczenie jako dzieła literackiego. Książka jest również doceniana za piękny design i jako przemyślana opcja na prezent.

Liczne recenzje krytykują wydania drukowane i cyfrowe za słabe formatowanie, brakujące elementy i ogólnie niechlujną prezentację. Niektórzy uważają, że książka jest nieczytelna, brakuje w niej odpowiedniego układu zwrotek i twierdzą, że nie przedstawia poezji zgodnie z przeznaczeniem.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Waste Land

Zawartość książki:

The Waste Land to poemat autorstwa T.S. Eliota, powszechnie uważany za jeden z najważniejszych poematów XX wieku i centralne dzieło poezji modernistycznej. Opublikowany w 1922 roku, 434-wierszowy poemat po raz pierwszy ukazał się w Wielkiej Brytanii w październikowym wydaniu Eliot's The Criterion, a w Stanach Zjednoczonych w listopadowym wydaniu The Dial. W formie książkowej został opublikowany w grudniu 1922 roku. Wśród jego słynnych fraz znajdują się "Kwiecień jest najokrutniejszym miesiącem", "Pokażę ci strach w garści pyłu", "Te fragmenty oparłem o moje ruiny" i sanskrycka mantra "Shantih shantih shantih". (C)

Poemat Eliota łączy legendę o Świętym Graalu i Królu Rybaku z winietami współczesnego brytyjskiego społeczeństwa. Eliot wykorzystuje wiele aluzji do zachodniego kanonu: Metamorfoz Owidiusza, Boskiej komedii Dantego, Szekspira, Miltona, pism buddyjskich, hinduskich Upaniszad, a nawet współczesnej popularnej piosenki "The Shakespearean Rag". Wiersz przesuwa się między głosami satyry i proroctwa, charakteryzując się nagłymi i niezapowiedzianymi zmianami mówcy, miejsca i czasu oraz wyczarowując szeroki i dysonansowy zakres kultur i literatur.

Poemat podzielony jest na pięć części. Pierwsza, "Pochówek zmarłych", wprowadza różnorodne tematy rozczarowania i rozpaczy. Druga, "Gra w szachy", wykorzystuje naprzemienne narracje, w których winiety kilku postaci odnoszą się do tych tematów w sposób doświadczalny. "The Fire Sermon", trzecia część, oferuje filozoficzną medytację w odniesieniu do obrazów śmierci i poglądów na samozaparcie w zestawieniu, pod wpływem Augustyna z Hippony i religii Wschodu. Po czwartej części, "Death by Water", która zawiera krótką liryczną petycję, kulminacyjna piąta część, "What the Thunder Said", kończy się obrazem sądu.