Po takiej wiedzy: Gdzie kończy się pamięć o Holokauście, a zaczyna historia

Opinie czytelników

Książka jest przejmującą i dobrze napisaną medytacją na temat Holokaustu z perspektywy córki ocalałych. Wnikliwie bada złożoność pamięci, traumy i tożsamości w odniesieniu do drugiego pokolenia ocalałych z Holokaustu.

Pisanie jest piękne i dopracowane, odzwierciedlając głębokie przemyślenia i staranne rozważania autora. Książka jest postrzegana jako ważny wkład w zrozumienie historii Holokaustu i jego trwałego wpływu na kolejne pokolenia. Wrażliwość i inteligencja autora w omawianiu tych tematów rezonują z czytelnikami.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy poruszane w tej książce za trudne, zwłaszcza że dotyczy ona złożoności pamięci i ewolucji narracji o Holokauście w miarę upływu czasu przez ocalałych. Mogą również pojawić się obawy o to, jak autentycznie zachować wspomnienia o Holokauście, gdy staje się on coraz bardziej odległy w czasie.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

After Such Knowledge: Where Memory of the Holocaust Ends and History Begins

Zawartość książki:

W miarę jak Holokaust oddala się w czasie, opieka nad jego dziedzictwem jest przekazywana przez ocalałych i świadków następnemu pokoleniu. Jak oni z kolei powinni przekazywać tę wiedzę innym? Jakie są skutki traumatycznej przeszłości dla jej spadkobierców? I jakie są obowiązki drugiego pokolenia wobec otrzymanych wspomnień?

W tej medytacji na temat długiego następstwa okrucieństwa Eva Hoffman - dziecko polskich Żydów, które przeżyło Holokaust dzięki pomocy sąsiadów, ale których całe rodziny zginęły - bada te pytania poprzez osobiste refleksje, a także poprzez szersze badania historycznych, psychologicznych i moralnych implikacji doświadczenia drugiego pokolenia. Bada podziemne procesy, poprzez które przekazywane są prywatne wspomnienia cierpienia, a także bardziej przemyślane strategie pamięci zbiorowej.

Śledzi trajektorię "drugiego pokolenia" od dziecięcych przeczuć horroru, poprzez zmagania między lojalnością a autonomią, aż po złożone transakcje z dziećmi sprawców. Prowadząc nas przez przejmujący moment, w którym żywa pamięć musi zostać porzucona, pyta, jakie spostrzeżenia można przenieść z przeszłości do nowej problematycznej teraźniejszości, i zachęca nas do przekształcenia potężnych rodzinnych historii w w pełni świadome zrozumienie zakazanej historii.