Piękna niedziela w Creve Coeur: Play

Opinie czytelników

Recenzje „A Lovely Sunday for Creve Coeur” podkreślają jego słodko-gorzką tematykę samotności i złożoności relacji między kobietami, osadzoną w środowisku o niskim statusie społeczno-ekonomicznym, przypominającym bardziej znane dzieła Tennessee Williamsa. Krytycy doceniają urok, humor i poetycką jakość pisarstwa Williamsa, zauważając jednocześnie, że brakuje mu głębi i wpływu jego głównych arcydzieł.

⬤ Bogaty rozwój postaci i wgląd w życie kobiet.
⬤ Poruszające tematy samotności i nadziei.
⬤ Angażujące i humorystyczne momenty.
⬤ Poetyckie dialogi i wskazówki sceniczne wzbogacają doświadczenie.
⬤ Doceniany za swój urok i niewielki geniusz pomimo bycia niewielkim dziełem.

⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że nie dorównuje potędze najlepszych dzieł Williamsa, takich jak „Szklana menażeria”.
⬤ Wspomniano o śladach ołówka w scenariuszu, które umniejszały ogólnemu produktowi.
⬤ Może nie spodobać się osobom niezaznajomionym ze stylem Williamsa.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Lovely Sunday for Creve Coeur: Play

Zawartość książki:

Jest ciepły czerwcowy poranek na zachodnim krańcu St.

Louis w połowie lat trzydziestych - piękna niedziela na piknik nad jeziorem Creve Coeur. Ale Dorothea, jedna z najbardziej ujmujących „marginalnie młodzieńczych”, wiecznie pełnych nadziei południowych piękności Tennessee Williamsa, czeka w domu na telefon od dyrektora liceum, w którym uczy wychowania obywatelskiego - mężczyzny, od którego oczekuje, że spełni jej odroczone marzenia o romansie i małżeństwie.

Bezbłędne dialogi Williamsa ukazują każdego z czterech bohaterów A Lovely Sunday for Creve Coeur z precyzją i klarownością: Dorothea, która nawet swoje „ćwiczenia przygotowawcze” wykonuje z przejmującym drżeniem; Bodey, jej niemiecka współlokatorka, która chce sparować Dotty z jej pijącym piwo bliźniakiem, Buddy, zapewniając w ten sposób siostrzenice, siostrzeńców i rodzinę zarówno dla siebie, jak i Dotty; Helena, koleżanka nauczycielka o „oczach drapieżnego ptaka”, która chciałaby „uratować” Dotty z jej wulgarnego, pospolitego otoczenia i zastąpić ją eleganckim, ale sterylnym życiem panny; oraz panna Gluck, świeżo osierocona i zrozpaczona sąsiadka, którą Bodey pociesza kawą i crullersami, podczas gdy Helena wyśmiewa je obie. Skupiając się na jednym poranku i jednym spotkaniu czterech kobiet, Williams po raz kolejny umiejętnie bada, z komiczną ironią i wielką czułością, znaczenie samotności, potrzebę więzi międzyludzkich, a także nieuniknione kompromisy, na które trzeba pójść, aby przejść przez „długi bieg życia”.