Kotka na gorącym blaszanym dachu

Opinie czytelników

„Kotka na gorącym blaszanym dachu” Tennessee Williamsa to słynna sztuka, która porusza złożone tematy miłości, pożądania i norm społecznych w południowej rodzinie. Czytelnicy doceniają jej głębię i bogatą charakterystykę, podczas gdy niektórzy uważają niektóre wersje za mniej wciągające lub zagmatwane.

Wielu czytelników chwali sztukę za wciągający styl pisania, bogate postacie i głęboką eksplorację tematów, takich jak hipokryzja, miłość i dynamika rodziny z Południa. Włączenie komentarzy autora i wielu wersji oferuje dodatkowe spostrzeżenia, dzięki czemu lektura jest przyjemna dla wielu osób. Tekst jest również uważany za potężny i prowokujący do myślenia.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że tempo jest nierówne lub struktura narracji jest zagmatwana, co prowadzi do rozczarowania. Inni zauważyli problemy ze spójnością wersji Kindle w porównaniu do formatów drukowanych. W kilku recenzjach wspomniano, że treść nie była tym, czego oczekiwali na podstawie tytułu, a jeden z recenzentów określił książkę jako „hałaśliwą”, wskazując na brak zaangażowania.

(na podstawie 91 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cat on a Hot Tin Roof

Zawartość książki:

Kotka na gorącym blaszanym dachu Cat on a Hot Tin Roof po raz pierwszy rozgrzała Broadway w 1955 roku swoją gotycką amerykańską historią o braciach walczących o spadek po umierającym ojcu pośród wiru seksualności, nieokiełznanej w osobie Maggie the Cat. Sztuka odważnie ukazywała również ciężar seksualności tłumionej w agonii jej męża, Bricka Pollitta.

Pomimo kontrowersji, jakie wzbudził Kot, otrzymał on Nagrodę Pulitzera i Nagrodę Koła Krytyków Dramatycznych w tym samym roku. Williams, jak to często robił ze swoimi sztukami, przepisywał Kotkę na gorącym blaszanym dachu przez wiele lat - obecna wersja została pierwotnie wyprodukowana na American Shakespeare Festival w 1974 roku ze wszystkimi zmianami, które sprawiły, że Williams ostatecznie uznał tekst za ostateczny, a ostatnio został wyprodukowany na Broadwayu w sezonie 2003-04.

To ostateczne wydanie zawiera również esej Williamsa „Person-to-Person”, notatki Williamsa na temat różnych zakończeń oraz krótką chronologię życia autora. Edward Albee, jeden z największych żyjących amerykańskich dramaturgów, a także przyjaciel i kolega Williamsa, napisał zwięzłe wprowadzenie do sztuki z perspektywy dramaturga, badając szczerość, zmysłowość, moc i wpływ Kota na gorącym blaszanym dachu wtedy i teraz.