Pamiętniki

Opinie czytelników

Wspomnienia Tennessee Williamsa stanowią intymne i szczere spojrzenie na jego życie, przedstawiając jego artystyczną podróż, osobiste zmagania i inspiracje stojące za jego słynnymi sztukami. Podczas gdy wielu czytelników znalazło głęboki wgląd i przyjemność w jego opowiadaniu, niektórzy krytykowali książkę za to, że jest niezorganizowana lub zbyt pobłażliwa.

Dobrze napisany i fascynujący pamiętnik, który oferuje szczery wgląd w życie Williamsa, jego artystyczne zapędy i doświadczenia. Czytelnicy doceniają głębię opowieści, osobiste objawienia i poetycki język charakterystyczny dla jego dzieł. Wielu uznało tę książkę za niezbędną lekturę dla fanów Tennessee Williamsa i historii teatru.

Krytycy zauważyli, że pamiętnik może być nieuporządkowany i rozwlekły, przez co jest mniej wciągający dla niektórych czytelników. Inni uznali niektóre osobiste szczegóły za nieciekawe lub przesadzone. W kilku recenzjach zwrócono również uwagę na problemy z konkretnymi wydaniami, takie jak pieczątki biblioteczne.

(na podstawie 43 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Memoirs

Zawartość książki:

Kiedy "Pamiętniki" zostały opublikowane po raz pierwszy w 1975 roku, wywołały niemałe zamieszanie w mediach - choć Williams od dawna identyfikował się jako homoseksualista, jego szczerość na temat życia miłosnego, kontaktów seksualnych i zażywania narkotyków została uznana za szokującą samą w sobie, a takie rewelacje największego żyjącego amerykańskiego dramaturga zostały nazwane "surowym pokazem życia prywatnego" przez The New York Times Book Review.

Jak się okazuje, ponad trzydzieści lat później, spojrzenie Williamsa na swoje życie nie jest tak skandaliczne, jak się kiedyś wydawało; wspomina swoje dzieciństwo w Mississippi i St. Louis, swoją długotrwałą walkę jako "głodujący artysta", "nocny" sukces Szklanej menażerii w 1945 roku, śmierć swojego wieloletniego towarzysza Franka Merlo w 1962 roku oraz jego zamknięcie na oddziale psychiatrycznym w 1969 roku i późniejsze wyleczenie z uzależnienia od alkoholu i narkotyków, a wszystko to z tą samą bezpośredniością, współczuciem i wnikliwością, które uosabiają jego sztuki.