Pęknięcia w wieży z kości słoniowej: moralny bałagan w szkolnictwie wyższym

Opinie czytelników

Książka zawiera opartą na danych analizę wyzwań stojących przed szkolnictwem wyższym, podkreślając interesowne zachowania studentów, profesorów i administratorów, które zniekształcają wyniki edukacyjne. Argumentuje za strukturalną interpretacją tych kwestii, pozostając jednocześnie wciągającą, choć w niektórych rozdziałach cierpi z powodu powtórzeń i dosłowności.

Bardzo czytelna i przystępna, bogata w dane i oryginalne spostrzeżenia, oferuje świeże spojrzenie teoretyczne (wybór publiczny) do badania szkolnictwa wyższego i dostarcza dobrze popartych argumentów na temat wyzwań instytucjonalnych.

Powtarzająca się treść, z nadmierną ilością materiału wypełniającego, niektóre sekcje są suche lub rozwlekłe, a kilku czytelników kwestionuje interpretacje przedstawionych faktów.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cracks in the Ivory Tower: The Moral Mess of Higher Education

Zawartość książki:

Akademicy wychwalają wzniosłe ideały, takie jak służenie wspólnemu dobru i promowanie sprawiedliwości społecznej. Uniwersytety mają być centrami nauki, które wyłaniają najlepszych i najzdolniejszych studentów, traktują ich sprawiedliwie i wyposażają w wiedzę potrzebną do prowadzenia lepszego życia.

Jednak, jak pokazują Jason Brennan i Phillip Magness w Cracks in the Ivory Tower, amerykańskie uniwersytety dalekie są od tego ideału. Na niemal każdym poziomie odkrywają oni, że studenci, profesorowie i administratorzy kierują się raczej własnym interesem niż względami etycznymi. Biurokratyczne struktury uczelni często zachęcają i nagradzają złe zachowania, jednocześnie zniechęcając, a nawet karząc dobre. Większość studentów, wykładowców i administratorów ma na celu służenie samym sobie i przerzucanie swoich kosztów na innych.

Problemy są głębokie i wszechobecne: większość akademickiego marketingu i reklamy jest na wpół oszukańcza. Aby uzasadnić własne podwyżki i wyższe budżety, administratorzy zatrudniają drogich i niepotrzebnych pracowników. Wydziały wykorzystują studentów do płacenia czesnego poprzez wymagania dotyczące przedmiotów ogólnokształcących. Studenci prawie niczego się nie uczą, a oszukiwanie jest wszechobecne. Na każdym poziomie akademicy ukrywają swoje dążenie do własnego interesu za pomocą wysoce moralnego języka.

Korzystając z szeregu danych, Brennan i Magness ujawniają wiele etycznych niedociągnięć środowiska akademickiego, a tym samym zmieniają nasze rozumienie tego, w jaki sposób tak potężne instytucje prowadzą swoją działalność. Wszyscy wiedzą, że środowisko akademickie jest dysfunkcyjne. Brennan i Magness pokazują, że problemy te są większe, niż ktokolwiek zdawał sobie sprawę. Akademicy mogą winić tylko samych siebie.