Paradoks dobrobytu: jak innowacje mogą wyciągnąć narody z ubóstwa

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że „Praktyczny dobrobyt” jest potężną i wnikliwą książką na temat innowacji i rozwoju gospodarczego, podkreślającą potrzebę skupienia się na tworzeniu rynków, a nie tylko łagodzeniu ubóstwa. Chociaż jest chwalona za praktyczne spostrzeżenia i ramy wspierania długoterminowego dobrobytu, niektórzy czytelnicy uważają, że jest powtarzalna i brakuje jej spójnej narracji. Ogólnie rzecz biorąc, książka jest zalecana dla decydentów i osób zainteresowanych rozwojem międzynarodowym.

⬤ Oferuje przekonujące i dobrze zbadane podejście do innowacji i długoterminowego dobrobytu.
⬤ Zawiera praktyczne ramy i historyczne przykłady, które można zastosować w różnych kontekstach.
⬤ Inspiruje i prowokuje do myślenia, podważając konwencjonalne poglądy na temat ubóstwa i rozwoju gospodarczego.
⬤ Łatwa w czytaniu i dostępna dla szerokiego grona odbiorców.
⬤ Zachęca do skupienia się na innowacjach tworzących rynek.

⬤ Niektóre sekcje są powtarzalne i mogłyby być bardziej zwięzłe.
⬤ Strukturze brakuje spójnej, nadrzędnej narracji, co prowadzi do chaotycznej lektury.
⬤ Sekcje z podziękowaniami są długie, co odciąga uwagę od głównej treści.

(na podstawie 75 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Prosperity Paradox: How Innovation Can Lift Nations Out of Poverty

Zawartość książki:

Clayton M. Christensen, autor takich klasyków biznesu jak The Innovator's Dilemma i bestsellera New York Times How Will You Measure Your Life, oraz współautorzy Efosa Ojomo i Karen Dillon ujawniają, dlaczego tak wiele inwestycji w rozwój gospodarczy nie generuje trwałego dobrobytu, i oferują przełomowe rozwiązanie dla prawdziwej i trwałej zmiany.

Globalne ubóstwo jest jednym z najbardziej dokuczliwych problemów na świecie. Przez dziesięciolecia zakładaliśmy, że inteligentni ludzie o dobrych intencjach będą w stanie zmienić trajektorię gospodarczą biednych krajów. Od edukacji po opiekę zdrowotną, od infrastruktury po eliminację korupcji, zbyt wiele rozwiązań opiera się na metodzie prób i błędów. Zasadniczo plan często polega na zidentyfikowaniu obszarów, które potrzebują pomocy, zalaniu ich zasobami i nadziei, że z czasem nastąpi zmiana.

Nadzieja nie jest jednak skuteczną strategią.

Clayton M. Christensen i jego współautorzy ujawniają paradoks leżący u podstaw naszego podejścia do rozwiązywania problemu ubóstwa. Choć szlachetne, nasze obecne rozwiązania nie przynoszą spójnych rezultatów, a w niektórych przypadkach pogłębiły problem. Co najmniej dwadzieścia krajów, które otrzymały pomoc wartą miliardy dolarów, jest teraz biedniejszych.

Stosując rygorystyczną i opartą na teorii analizę, z której jest znany, Christensen sugeruje lepszy sposób. Właściwy rodzaj innowacji nie tylko buduje firmy, ale także buduje kraje. The Prosperity Paradox identyfikuje ograniczenia powszechnych modeli rozwoju gospodarczego, które mają tendencję do odgórnych wysiłków, i oferuje nowe ramy wzrostu gospodarczego opartego na przedsiębiorczości i innowacjach tworzących rynek. Christensen, Ojomo i Dillon wykorzystują udane przykłady z własnego rozwoju gospodarczego Ameryki, w tym Forda, Eastman Kodak i Singer Sewing Machines, i pokazują, jak podobne modele działały w innych regionach, takich jak Japonia, Korea Południowa, Nigeria, Rwanda, Indie, Argentyna i Meksyk.

Pomysły zawarte w tej książce pomogą firmom zdesperowanym do prawdziwego, długoterminowego wzrostu zobaczyć rzeczywisty, zrównoważony postęp tam, gdzie wcześniej zawiodły. Ale Paradoks dobrobytu to coś więcej niż książka biznesowa.

To wezwanie do działania dla każdego, kto chce świeżego spojrzenia na uczynienie świata lepszym i bardziej zamożnym miejscem.