Olympe de Cleves, tom II: Romans o dworze Ludwika XV

Oryginalny tytuł:

Olympe de Cleves, Volume II: A Romance of the Court of Louis XV

Zawartość książki:

Chociaż Monsieur Dumas powołuje się na współczesne autorytety, że ostateczna katastrofa rzeczywiście miała miejsce, aby założyć, że jakakolwiek inna część kariery Banniere'a, jak prześledzono w tej historii, jest oparta na faktach. Dumas sam jest odpowiedzialny za fabułę, o ile dotyczy ona losów Olympe i jej żarliwego i upartego kochanka.

Ale sceny, które dotyczą spisku mającego na celu skorumpowanie młodego Ludwika XV i zmuszenie go do przyjęcia kariery niezawinionej rozrzutności, opierają się na niepodważalnych dowodach, oczywiście dostosowanych do wymogów narracji. Autorytet współczesnych pamiętników można przytoczyć na poparcie niektórych najbardziej nieprawdopodobnych szczegółów; na przykład chłód królowej wobec króla i różne anegdoty dotyczące Mademoiselle de Charolais.

Alexandre Dumas z typową dla siebie niezrównaną zręcznością przeplata historię i romans tak, że każda z nich upiększa drugą, a rezultatem jest harmonijna i niezwykle interesująca całość, choć okres ten był wyraźnie pozbawiony tych poruszających, rycerskich incydentów, które dostarczyły tematów do wspaniałych romansów z czasów królów Valois i pierwszych Burbonów.

Zgodnie z powszechną opinią Alexandre Dumas (1802-1870), Pere jest obecnie uznawany za najbardziej rozrywkowego pisarza romansów. Pod względem różnorodności zdarzeń, błyskotliwości dialogów i żywości narracji żadne opowieści przygodowe nie mogą konkurować z takimi dziełami jak Trzej muszkieterowie czy Hrabia Monte Christo. Wątpliwe jest również, czy życie jakiegokolwiek powieściopisarza jest tak bliskie temu, czego oczekuje się od rozrywkowego dzieła fikcji, jak życie Alexandre'a Dumasa. Postrzegany jako bohater romansu, wielki powieściopisarz jest niemal tak uderzającą postacią, jak jego malowniczy i fascynujący D'Artagnan, tak że jego Pamiętniki i liczne tomy, w których opowiada historię swoich podróży, wydają się różnić od innych dzieł narracyjnych tylko w użyciu, dla bohatera, pierwszej zamiast trzeciej osoby czasownika.