Obietnica szczęścia

Opinie czytelników

Książka przedstawia dogłębną analizę szczęścia jako konstruktu społecznego we współczesnym społeczeństwie, łącząc analizę literacką i filmową z krytyką kulturową. Wielu czytelników uważa ją za pięknie napisaną i prowokującą do myślenia, podczas gdy inni uważają ją za zbyt gęstą do swobodnej lektury.

⬤ Pięknie napisana
⬤ umiejętne włączenie analizy literackiej i filmowej
⬤ prowokująca do myślenia i pouczająca
⬤ dobrze zbadana
⬤ oferuje cenne spostrzeżenia na temat szczęścia i oczekiwań społecznych
⬤ dostępna dla osób zainteresowanych filozofią i teorią.

⬤ Gęsty i naukowy, przez co mniej przyjemny dla zwykłych czytelników
⬤ niektóre sekcje mogą być suche lub przytłaczające
⬤ postrzegane jako powtarzalne przez niektórych
⬤ wymaga znajomości omawianych dzieł dla pełnego docenienia.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Promise of Happiness

Zawartość książki:

The Promise of Happiness to prowokacyjna kulturowa krytyka imperatywu bycia szczęśliwym. Pyta, co się dzieje, gdy uzależniamy nasze pragnienia, a nawet własne szczęście, od szczęścia innych: "Chcę tylko, żebyś był szczęśliwy".

"Jestem szczęśliwy, jeśli ty jesteś szczęśliwy". Łącząc filozofię i feministyczne studia kulturowe, Sara Ahmed ujawnia afektywną i moralną pracę wykonywaną przez "obowiązek szczęścia", oczekiwanie, że będziemy szczęśliwi, biorąc udział w tym, co uważane jest za dobre, i że będąc szczęśliwymi, uszczęśliwimy innych. Ahmed utrzymuje, że szczęście jest obietnicą, która kieruje nas w stronę pewnych wyborów życiowych, a z dala od innych. Szczęście jest obiecane tym, którzy chcą żyć we właściwy sposób.

Ahmed czerpie z intelektualnej historii szczęścia, od klasycznych opisów etyki jako dobrego życia, poprzez siedemnastowieczne pisma o afektach i namiętnościach, osiemnastowieczne debaty na temat cnoty i edukacji, aż po dziewiętnastowieczny utylitaryzm. Angażuje się w krytykę feministyczną, antyrasistowską i queerową, która pokazuje, w jaki sposób szczęście jest wykorzystywane do usprawiedliwiania ucisku społecznego i jak kwestionowanie ucisku powoduje nieszczęście. Czytając powieści i filmy, takie jak Pani Dalloway, Studnia samotności, Bend It Like Beckham i Children of Men, Ahmed rozważa trudną sytuację postaci, które kwestionują i są kwestionowane przez przypisywanie szczęścia konkretnym obiektom lub ideałom społecznym: feministycznej killjoy, nieszczęśliwej queer, wściekłej czarnej kobiety i melancholijnego migranta. Poprzez swoją lekturę stawia krytyczne pytania o porządek moralny narzucony przez nakaz bycia szczęśliwym.