Neoegzystencjalizm

Opinie czytelników

Książka oferuje interesującą eksplorację egzystencjalizmu przez pryzmat filozoficzny, w szczególności oprawiając go we współczesne terminy naukowe i filozoficzne. Należy jednak zauważyć, że znajomość egzystencjalistycznych postaci, takich jak Heidegger i Sartre, jest korzystna dla pełnego zrozumienia tekstu. Niektóre recenzje wyrażają sceptycyzm wobec podejścia autora, sugerując, że może ono odzwierciedlać błędy filozoficzne z przeszłości i nie przedstawiać nowych spostrzeżeń.

Książka jest chwalona za interesującą debatę filozoficzną i skuteczne podsumowanie poglądów Gabriela, które humanizuje złożone koncepcje egzystencjalizmu. Czytelnicy mogą uznać ją za przystępną, aby uzyskać przegląd tych pomysłów bez zagłębiania się w bardziej wymagające teksty.

Istnieją obawy co do głębi i oryginalności książki, a niektórzy recenzenci uważają, że może ona nie zapewnić istotnego nowego zrozumienia poza istniejącą literaturą egzystencjalistyczną. Ponadto budzi obawy o potencjalne utrwalanie przestarzałych koncepcji filozoficznych związanych z niemieckim idealizmem.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Neo-Existentialism

Zawartość książki:

W tej wysoce oryginalnej książce Markus Gabriel oferuje opis ludzkiej jaźni, który przezwycięża impasy nieodłącznie związane ze standardowymi stanowiskami współczesnej filozofii umysłu.

Jego pogląd, neoegzystencjalizm, jest całkowicie antynaturalistyczny, ponieważ odrzuca każdą teorię, zgodnie z którą zespół naszej najlepszej wiedzy przyrodniczo-naukowej jest w stanie w pełni wyjaśnić ludzką umysłowość. Zamiast tego pokazuje, że ludzki umysł składa się z niekończącej się proliferacji słowników mentalistycznych.

Ich rola w ludzkiej formie życia polega na nadawaniu sensu faktowi, że istota ludzka nie tylko wtapia się w nieożywioną naturę i resztę królestwa zwierząt. Ludzie polegają na autoportrecie, który umiejscawia ich w najszerszym możliwym kontekście wszechświata. Tym, co odróżnia ten autoportret od naszej wiedzy o rzeczywistości naturalnej, jest to, że zmieniamy się w świetle naszych prawdziwych i fałszywych przekonań na temat istoty ludzkiej.

Argument Gabriela jest kwestionowany w tym tomie przez Charlesa Taylora, Andreę Kern i Jocelyn Benoist. Broniąc swojego argumentu przed tymi i innymi zarzutami oraz przedstawiając swoją teorię samokonstytucji, Gabriel obala metafizyczne roszczenie naturalizmu do epistemicznej wyłączności i otwiera nowe ścieżki dla przyszłej samowiedzy poza współczesną ideologią światopoglądu naukowego.