Ocena:
Recenzje książki „The Longest Journey” autorstwa E.M. Forstera odzwierciedlają szereg opinii, podkreślając złożoną tematykę książki, głębię filozoficzną i krytykę społeczną, jednocześnie krytykując jej tempo i wiarygodność postaci.
Zalety:Dobrze napisana proza, wciągające i prowokujące do myślenia tematy, bogata eksploracja kwestii osobistych i społecznych oraz imponująca jakość stylistyczna. Wielu recenzentów docenia zdolność Forstera do poruszania złożonych kwestii filozoficznych i satyry społecznej.
Wady:Narracja może być skomplikowana i chaotyczna, przez co niektórym czytelnikom trudno jest za nią nadążyć. Bohaterowie są często postrzegani jako mało sympatyczni, a tempo akcji może wydawać się powolne lub nudne. Niektóre wydania cierpią z powodu złego formatowania, co utrudnia czytanie, a ogólna ponura sceneria i tematyka mogą być przygnębiające.
(na podstawie 38 opinii czytelników)
The Longest Journey
The Longest Journey to bildungsroman autorstwa E. M. Forstera, opublikowany po raz pierwszy w 1907 roku. Jest to druga z sześciu opublikowanych powieści Forstera, po Where Angels Fear to Tread (1905) i poprzedzająca A Room with a View (1908) i Howards End (1910). Była to ulubiona powieść Forstera.
Forster nakreślił luźną fabułę w lipcu 1904 roku po spotkaniu z pasterzem podczas spaceru w Wiltshire. Pierwszą połowę 1906 roku spędził pracując nad powieścią. Po powrocie do Weybridge z zagranicy w październiku 1906 roku, Forster pracował nad jej ukończeniem.
Z krytycznego punktu widzenia Najdłuższa podróż jest najbardziej polaryzującą powieścią Forstera. Powieść została dobrze zrecenzowana, ale jej sprzedaż była rozczarowująca, gdy została wydana po raz pierwszy; najczęściej jest postrzegana jako dzieło drugorzędne w porównaniu z późniejszymi powieściami Forstera. Jednak nawet za życia Forstera nastąpiła ponowna ocena jakości powieści, a krytyk literacki Lionel Trilling nazwał ją "... być może najbardziej błyskotliwą, najbardziej dramatyczną i najbardziej namiętną z jego dzieł". Według Margaret Drabble zarówno struktura, jak i nietypowo wysoka liczba zgonów, która pojawia się w dalszej części książki, dezorientują fanów Forstera. Gilbert Adair napisał, że największą słabością dla czytelników jest jego "nieubłagana intelektualność, sublimacja, a nawet jawne tłumienie znaczenia erotyki w relacjach międzyludzkich" oraz "... nie zawsze zamierzona priggishness jego bohaterów", którą postrzegał jako przejmującą jakość. (wikipedia.org)
