Maurice

Opinie czytelników

„Maurice” E.M. Forstera to przełomowa powieść o homoseksualnej miłości w Anglii na początku XX wieku, badająca zmagania bohaterów z normami społecznymi. Książka, napisana w 1914 roku, ale opublikowana pośmiertnie w 1971 roku, jest chwalona za głębię emocjonalną, realistyczne charakterystyki i głębokie tematy dotyczące tożsamości i akceptacji. Podczas gdy wielu czytelników uważa jej przesłanie za ponadczasowe i istotne, niektórzy krytykują styl pisania jako czasami niejasny lub zbyt zwięzły, co prowadzi do dwuznaczności.

⬤ Mocna eksploracja gejowskiej miłości i samoakceptacji.
⬤ Bogaty rozwój postaci i emocjonalna głębia.
⬤ Ponadczasowe tematy dotyczące walki o tożsamość, istotne dla współczesnych czytelników.
⬤ Wnikliwa krytyka norm społecznych i różnic klasowych.
⬤ Szczęśliwe zakończenie przeciwstawia się tragicznym rezultatom innych historii LGBTQIA+ z tamtych czasów.
⬤ Piękny, poetycki styl, który rezonuje emocjonalnie.

⬤ Styl pisania może być tajemniczy i czasami brakuje w nim szczegółów, co prowadzi do dwuznaczności.
⬤ Historyczny żargon może dezorientować współczesnych czytelników.
⬤ Niektóre postacie drugoplanowe, zwłaszcza kobiety, są mniej rozwinięte.
⬤ Tempo może nie odpowiadać niektórym czytelnikom, sprawiając wrażenie pośpiechu.
⬤ Styl językowy może stanowić wyzwanie ze względu na edwardiański kontekst.

(na podstawie 255 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Osadzona w eleganckim edwardiańskim świecie życia studentów Cambridge, ta historia autorstwa mistrza powieści przedstawia nam Maurice'a Halla w wieku czternastu lat. Podążamy za nim przez szkołę publiczną, Cambridge i firmę jego ojca.

W wysoce ustrukturyzowanym społeczeństwie Maurice jest konwencjonalnym młodym mężczyzną pod prawie każdym względem - z wyjątkiem tego, że jest homoseksualistą. Napisany w latach 1913-1914, zaraz po Howards End i opublikowany dopiero w 1971 roku, Maurice wyprzedził swoje czasy pod względem tematu i potwierdzenia, że miłość między mężczyznami może być szczęśliwa. "Szczęście", pisał Forster, "jest jego myślą przewodnią....

W Maurycym starałem się stworzyć postać zupełnie niepodobną do mnie samego lub do tego, za kogo się uważałem: kogoś przystojnego, zdrowego, atrakcyjnego cieleśnie, ociężałego umysłowo, niezłego biznesmena i raczej snoba. Do tej mieszanki wrzuciłem składnik, który go zastanawia, budzi, dręczy i w końcu ratuje".