Ocena:
Recenzje użytkowników wskazują, że „Najdłuższa podróż” E.M. Forstera jest dobrze napisana, ale różni się pod względem przyjemności z czytania. Historia jest złożona i prowokuje do myślenia, zgłębiając głębokie tematy osobistej porażki i debat filozoficznych. Wielu czytelników uważa ją jednak za mniej wciągającą w porównaniu z innymi powieściami Forstera, krytykując jej zawiłą narrację i mało sympatycznych bohaterów. Problemy z formatowaniem w niektórych wydaniach, szczególnie na Kindle, znacznie pogorszyły wrażenia z lektury.
Zalety:Dobrze napisana, prowokująca do myślenia, złożona narracja, wnikliwe tematy dotyczące osobistych niepowodzeń i odkrywania siebie. Styl Forstera angażuje niektórych czytelników.
Wady:Mniej ekscytująca niż inne dzieła Forstera, zawiła i trudna do śledzenia, postacie często nie dają się lubić. Problemy z formatowaniem w niektórych wydaniach sprawiają, że tekst jest nieczytelny.
(na podstawie 38 opinii czytelników)
The Longest Journey
The Longest Journey to bildungsroman autorstwa E. M. Forstera, opublikowany po raz pierwszy w 1907 roku. Jest to druga z sześciu opublikowanych powieści Forstera, po Where Angels Fear to Tread (1905) i poprzedzająca A Room with a View (1908) i Howards End (1910). Była to ulubiona powieść Forstera.
Forster nakreślił luźną fabułę w lipcu 1904 roku po spotkaniu z pasterzem podczas spaceru w Wiltshire. Pierwszą połowę 1906 roku spędził pracując nad powieścią. Po powrocie do Weybridge z zagranicy w październiku 1906 roku, Forster pracował nad jej ukończeniem.
Z krytycznego punktu widzenia Najdłuższa podróż jest najbardziej polaryzującą powieścią Forstera. Powieść została dobrze zrecenzowana, ale jej sprzedaż była rozczarowująca, gdy została wydana po raz pierwszy; najczęściej jest postrzegana jako dzieło drugorzędne w porównaniu z późniejszymi powieściami Forstera. Jednak nawet za życia Forstera nastąpiła ponowna ocena jakości powieści, a krytyk literacki Lionel Trilling nazwał ją "... być może najbardziej błyskotliwą, najbardziej dramatyczną i najbardziej namiętną z jego dzieł". Według Margaret Drabble zarówno struktura, jak i nietypowo wysoka liczba zgonów, która pojawia się w dalszej części książki, dezorientują fanów Forstera. Gilbert Adair napisał, że największą słabością dla czytelników jest jego "nieubłagana intelektualność, sublimacja, a nawet jawne tłumienie znaczenia erotyki w relacjach międzyludzkich" oraz "... nie zawsze zamierzona priggishness jego bohaterów", którą postrzegał jako przejmującą jakość. (wikipedia.org)
