Ocena:
Książka przedstawia dogłębną analizę nadziei jako zniuansowanej koncepcji różniącej się od optymizmu, kwestionując ideologię szczęścia dominującą w kulturze samopomocy. Eagleton czerpie z literatury, filozofii i teologii, aby zapewnić wgląd w nadzieję, opowiadając się za bardziej znaczącym zrozumieniem, które konfrontuje się z cierpieniem, a nie unika go.
Zalety:Książka jest intelektualnie wciągająca, oferując głęboki wgląd w nadzieję i kwestionując powszechne błędne przekonania na temat optymizmu. Jest dobrze napisana i zalecana dla tych, którzy chcą zastanowić się nad kwestiami społecznymi. Wielu czytelników docenia głębię i analityczne podejście Eagletona, uznając książkę zarówno za prowokującą do myślenia, jak i niezbędną we współczesnych czasach.
Wady:Książka może być złożona i gęsta, co czyni ją trudną lekturą, szczególnie w początkowych rozdziałach. Niektórzy czytelnicy uważają, że przydałaby się jej zwięzłość, a kilku wspomniało, że Eagleton napisał lepsze prace. Istnieją przypadki, w których zawiłe definicje mogą zagubić się w złożoności.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Hope Without Optimism
W swojej najnowszej książce Terry Eagleton, jeden z najbardziej znanych intelektualistów naszych czasów, rozważa najmniej cenioną z cnót. Jego fascynująca medytacja nad nadzieją zaczyna się od zdecydowanego odrzucenia roli optymizmu w biegu życia. Podobnie jak jego bliski krewny, pesymizm, jest on bardziej systemem racjonalizacji niż wiarygodnym obiektywem rzeczywistości, odzwierciedlającym rzut naszego temperamentu zamiast prawdziwego rozeznania. Eagleton zwraca się następnie ku nadziei, badając znaczenie tego znanego, ale nieuchwytnego słowa: czy jest to emocja? Czym różni się od pragnienia? Czy fetyszyzuje przyszłość? Na koniec Eagleton przedstawia nową koncepcję tragicznej nadziei, w której ta stara cnota reprezentuje siłę, która pozostaje nawet po konfrontacji z druzgocącą stratą.
W szeroko zakrojonej dyskusji, która obejmuje Leara Szekspira, Kierkegaarda o rozpaczy, Akwinatę, Wittgensteina, św. Augustyna, Kanta, teorię historii Waltera Benjamina i długie rozważania na temat wybitnego filozofa nadziei, Ernsta Blocha, Eagleton pokazuje swoją mistrzowską i wysoce twórczą biegłość w literaturze, filozofii, teologii i teorii politycznej. Nadzieja bez optymizmu jest pełna zwyczajowego dowcipu i jasności tego pisarza, którego reputacja opiera się nie tylko na jego przełomowych ideach, ale także na jego zdolności do angażowania czytelnika w pilne kwestie życiowe.
Page-Barbour Lectures.
