Krytyczni rewolucjoniści: Pięciu krytyków, którzy zmienili sposób, w jaki czytamy

Opinie czytelników

Książka przedstawia pięciu wpływowych brytyjskich krytyków literackich, argumentując za ich krytycznym znaczeniem i omawiając ich wkład w studia literackie. Chociaż jest chwalona za przejrzystość i wciągający styl pisania, wielu czytelników uważa, że brakuje jej kompleksowej struktury i satysfakcjonującego zakończenia.

** Przejrzysty i łatwy w odbiorze styl, dzięki któremu złożone idee stają się przystępne. ** Wciągający i humorystyczny, dostarczający wnikliwych podsumowań myśli kluczowych krytyków. ** Dobrze dobrane postacie krytyczne, z pouczającymi dyskusjami na temat ich wkładu i niedociągnięć. ** Podkreśla społeczne konteksty pomysłów krytyków, zakorzeniając je w ich historycznym tle.

** Niektórzy uważają, że książka jest nieco sucha, meandrująca i zbyt akademicka. ** Kończy się nagle, bez podsumowującej konkluzji lub refleksji na temat omawianych krytyk. ** Krytycy twierdzą, że osobiste uprzedzenia Eagletona, zwłaszcza jego marksistowska perspektywa, mogą przyćmić jego analizy. ** Brak głębi w niektórych obszarach, z ważnymi pominięciami, szczególnie w odniesieniu do Raymonda Williamsa.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Critical Revolutionaries: Five Critics Who Changed the Way We Read

Zawartość książki:

Terry Eagleton spogląda z perspektywy sześćdziesięciu lat na niezwykłe środowisko krytyczne, które odmieniło studia nad literaturą.

Przed pierwszą wojną światową tradycyjna nauka o literaturze była odizolowana od ogółu społeczeństwa. W kolejnych latach na pierwszy plan wysunęło się młodsze pokolenie krytyków. Ich praca stanowiła reakcję na zubożenie języka w komercyjnym, utylitarnym społeczeństwie, które coraz bardziej ulegało wpływom filmu, reklamy i popularnej prasy. Krytyka literacka była dla nich sposobem diagnozowania bolączek społecznych i miała do spełnienia istotną funkcję moralną.

Terry Eagleton zastanawia się nad życiem i twórczością T.S. Eliota, I.A. Richardsa, Williama Empsona, F.R. Leavisa i Raymonda Williamsa, badając istotną tradycję krytyki literackiej, której dziś grozi zaniedbanie. Tych pięciu krytyków zalicza się do najbardziej oryginalnych i wpływowych współczesnych czasów i reprezentuje jedną z najbardziej niezwykłych formacji intelektualnych w dwudziestowiecznej Wielkiej Brytanii. Był to okres rozkwitu literackiego modernizmu, okres zmian i eksperymentów, których brawura pobudziła rozwój teorii krytycznej.