Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje odzwierciedlają mieszankę podziwu i krytyki dla książki Emila Ciorana „Na wyżynach rozpaczy”. Wielu czytelników chwali liryczną jakość tłumaczenia i głębię poruszanych tematów, takich jak cierpienie i rozpacz. Jednak niektórzy recenzenci uważają styl Ciorana za zbyt dramatyczny lub uproszczony, przyrównując go bardziej do poezji niż filozofii. Ogólnie rzecz biorąc, reakcje podkreślają atrakcyjność książki dla tych, którzy rezonują z tematami egzystencjalnymi, jednocześnie odnosząc się do jej dostępności i ceny fizycznej kopii.
Zalety:Wciągające i liryczne tłumaczenie, fascynująca eksploracja głębokich tematów, takich jak cierpienie, depresja i rozpacz, rezonuje z czytelnikami poszukującymi empatii, wysokiej jakości druku i materiałów, wnikliwych refleksji, które są uważane za prowokujące do myślenia.
Wady:Niektórzy mogą uznać, że tekst jest zbyt dramatyczny lub nużący, brakuje mu głębi w porównaniu z późniejszymi pracami Ciorana, wysoka cena za krótką książkę, rozbieżne opinie na temat wartości filozoficznej, może być postrzegany jako narcystyczny lub uproszczony.
(na podstawie 32 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On the Heights of Despair
Zawartość książki:
Zrodzona ze straszliwej bezsenności - "oszałamiającej jasności, która zamieniłaby nawet raj w piekło" - książka ta przedstawia młodzieńczego Ciorana, samozwańczego "Nietzschego wciąż w komplecie z jego Zarathustrą, jego pozami, jego mistycznymi sztuczkami klauna, całym cyrkiem wyżyn". "Na wyżynach rozpaczy" pokazuje pierwsze zmagania Ciorana z tematami, do których powróci w swoich dojrzałych dziełach: rozpaczą i rozkładem, absurdem i alienacją, daremnością i irracjonalnością istnienia.
Przedstawia również Ciorana jako konesera apokalipsy, teoretyka rozpaczy, dla którego zarówno pisarstwo, jak i filozofia dzielą "liryczne cnoty", które same prowadzą do metafizycznego objawienia. "Żaden współczesny pisarz nie wbija noża z taką zręcznością jak Cioran..... Jego pisarstwo...
jest przepełnione goryczą prawdziwego współczucia. "-Bill Marx, Boston Phoenix "Mroczna, egzystencjalna rozpacz krótkich medytacji rumuńskiego filozofa Ciorana jest paradoksalnie ożywcza i afirmująca życie.....
Stawia go w towarzystwie Nietzschego i Kierkegaarda. "Jest to użalanie się nad sobą jako epigramat, rodzaj dyspeptycznego oświadczenia, które większość ludzi wyrzuca z łóżka, ale które utrzymywało pana Ciorana przez resztę jego życia".
"- Judith Shulevitz, New York Times Book Review.
