Max Carrrados, ślepy detektyw

Oryginalny tytuł:

Max Carrrados, the Blind Detective

Zawartość książki:

Max Carrados to fikcyjny niewidomy detektyw w serii tajemniczych opowiadań i książek autorstwa Ernesta Bramaha, począwszy od 1914 roku. Opowiadania o Maxie Carradosie ukazywały się obok Sherlocka Holmesa w Strand Magazine, w którym często zajmowały czołowe miejsca i często wyprzedzały jego wybitnego współczesnego, nawet jeśli nie udało im się osiągnąć długowieczności Holmesa.

Max Carrados i jego zwykły wspólnik, pan Carlyle, zostają przedstawieni w pierwszym opowiadaniu, "Moneta Dionizosa". Carlyle jest prywatnym detektywem, prowadzącym prywatną agencję detektywistyczną zajmującą się głównie rozwodami i defraudacjami. Zostaje skierowany do Wynna Carradosa w celu uzyskania ekspertyzy na temat tetradrachmy Dionizosa Starszego z Sycylii, która jego zdaniem może być fałszerstwem. Podczas spotkania niewidomy Carrados natychmiast rozpoznaje w głosie Carlyle'a swojego dawnego szkolnego kolegę, Louisa Callinga. Carlyle rozpoznaje go z kolei jako Maxa Wynna.

Max wyjaśnia, że został uniezależniony finansowo przez bogatego amerykańskiego kuzyna, który zostawił mu fortunę pod warunkiem, że przyjmie nazwisko Carrados. Został oślepiony około dwanaście lat przed pierwszą historią w wyniku wypadku podczas jazdy konnej. Carlyle, były adwokat, został usunięty z zawodu za domniemany udział w fałszowaniu rachunku powierniczego. Po tym skandalu zmienił nazwisko i założył agencję śledczą.

Carrados lubi ujawniać swoje wyjaśnienia tajemnic za pomocą mocy percepcji, które powinny być do dyspozycji każdej osoby widzącej, ale które w jego przypadku są zwiększone w pozytywnej rekompensacie za jego wadę wzroku. Biorąc pod uwagę nieco dziwaczny pomysł, że niewidomy może być detektywem, Bramah dołożył starań, aby porównać osiągnięcia swojego bohatera do osiągnięć prawdziwych niewidomych, takich jak John Fielding, sędzia Bow Street, o którym mówiono, że potrafił zidentyfikować 3000 złodziei po ich głosach, oraz Helen Keller.