Literatura patetyczna

Opinie czytelników

Książka „Pathetic Literature” autorstwa Eileen Myles zebrała mieszane recenzje. Jeden z recenzentów chwali ją z całego serca, stwierdzając, że każdy wpis jest doskonały, podczas gdy inny krytyk wyraża zmieszanie i irytację z powodu potraktowania przez autorkę tematu antologii i jasności jej pisania. Ten drugi recenzent wspomina, że czuje się urażony użyciem języka przez Myles i uważa, że niektóre uwagi wprowadzające są pozbawione treści.

Wciągające i wpływowe opowiadania, eseje i wiersze. Stwierdzenie, że każdy wpis jest zwycięzcą, wskazuje na wysoką jakość i atrakcyjność przynajmniej dla niektórych czytelników.

Mylące wprowadzenie, które niektórzy czytelnicy uznali za niewystarczające. Użycie języka przez autora może urazić niektórych czytelników, a przesłanka może nie być jasno przekazana. Niektórzy czytelnicy czuli się wyobcowani przez komentarze autora na tematy społeczne.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pathetic Literature

Zawartość książki:

Zupełnie wyjątkowa kolekcja skomponowana przez wielokrotnie nagradzanego poetę i pisarza, globalna antologia utworów od mniej znanych klasyków takich luminarzy jak Franz Kafka, Samuel R. Delany i Gwendolyn Brooks po wschodzących pisarzy, którzy badają patos i uczucia, dając w odpowiednim momencie odwyk od słowa "żałosny".

"Literatura jest żałosna". Tak twierdzi Eileen Myles w swoim prowokacyjnym i mocnym wstępie do Pathetic Literature, zapierającej dech w piersiach mieszanki utworów, od wierszy po scenariusze teatralne, prozę i wszystko pomiędzy, wszystkie badające tak zwane "żałosne" lub niezręcznie odczuwane momenty i objawienia, wokół których życie jest zarówno budowane, jak i cofane.

Myles po raz pierwszy odzyskał to słowo na seminarium, które prowadzili na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego na początku XXI wieku, ratując je przed drwiną, w którą popadło, i przywracając jego pierwotne znaczenie inspirowania emocji lub uczuć, od starożytnej greckiej metody retorycznej pathos. Ich identyfikacja "patetycznego" jako dojrzałego do ponownego wynalezienia tworzy potrzebę tej antologii, która obejmuje obfite 106 autorów, w tym kanoniczne światowe gwiazdy, takie jak Robert Walser, Jorge Luis Borges, Rumi i Gwendolyn Brooks, literackie libertyni, takie jak Dodie Bellamy, Samuel R. Delany i Bob Flanagan, a także niezwykli pisarze na fali wznoszącej, w tym Nicole Wallace, Precious Okoyomon i Will Farris. Wstrząsająca i niepokojąca proza Karli Cornejo Villavicencio, Jacka Halberstama i Porochisty Khakpoura ściera się z wierszami Natalie Diaz, Victorii Chang, Lucille Clifton i Ariany Reines, a także z beletrystyką Chestera Himesa, Djuna Barnesa, Chrisa Krausa i Qiu Miaojina, w tym z salwą otwierającą kampanię prezydencką Mylesa w 1992 roku. Rezultatem jest całkowicie anomalna i podnosząca na duchu antologia, która zachęca do świeżego politycznego dyskursu na temat literatury, a także dostarcza niezbędnego kompendium bolesnych, niezręcznych, queerowych, transowych, radosnych i zawsze wstrząsających sposobów myślenia inaczej i patetycznego życia na spolaryzowanej i przerażającej planecie.