Listy do Jesienina

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają, że książka jest pięknie wykonaną kolekcją poezji narracyjnej, która rezonuje emocjami i głębią, szczególnie poprzez listy skierowane do zmarłego rosyjskiego poety. Autor, Jim Harrison, zbiera wysokie pochwały za swoje umiejętności opowiadania i poetyckie, czyniąc tę książkę cennym dodatkiem do kolekcji miłośników poezji.

⬤ Piękna poezja narracyjna, pełna życia i emocji
⬤ dobrze napisane listy do zmarłego rosyjskiego poety
⬤ autor jest utalentowanym gawędziarzem
⬤ wnikliwe refleksje na temat życia
⬤ wysoko oceniana przez czytelników, uważana za jedno z najlepszych dzieł autora.

Nie wymieniono żadnych konkretnych wad, ale jedna z recenzji sugeruje, że osobiste preferencje autora mogą wpływać na przyjemność z lektury.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Letters to Yesenin

Zawartość książki:

„Sposób, w jaki Harrison osadził całą swoją wizję naszej trudnej sytuacji w szczegółach dwóch poetyckich żyć, własnego i Jesienina, sprawia, że wiersz jest nie tylko jego najlepszym, ale jednym z najlepszych w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat amerykańskiego pisarstwa. „- Hayden Carruth, Sulfur

„Harrison zamieszkuje problemy naszego wieku, jakby były bestiami, w które się wczołgał, a Listy do Jesienina to rodzaj imaginacyjnej taksydermii, która nie chce pozostać na swoim miejscu na ścianie pokoju z trofeami, ale nalega, by wejść do jadalni. „-The American Poetry Review

Wspaniała, rozpaczliwa i wstrząsająca „korespondencja” Jima Harrisona z Siergiejem Jesieninem - rosyjskim poetą, który popełnił samobójstwo po napisaniu ostatniego wiersza własną krwią - jest uważana za amerykańskie arcydzieło.

Na początku lat 70. Harrison żył w ubóstwie na trudnej farmie, cierpiąc na depresję i tendencje samobójcze. W odpowiedzi zaczął pisać codzienne listy prozą do Jesienina. W tej jednostronnej korespondencji Harrison wyładowuje się na tym nieprawdopodobnym bohaterze, rycząc i szalejąc na temat polityki, problemów z alkoholem, trosk rodzinnych, życia na farmie i całej gamy codziennych wydarzeń. Lina pozostaje zawsze obecna.

Jednak w pewnym momencie tych listów następuje znacząca zmiana. Zamiast czuć się nierozerwalnie związanym z nieuniknioną ścieżką Yesenina, Harrison staje się wściekły, kłócąc się o ich wyobrażoną relację: „Zaczynam wątpić, czy kiedykolwiek bylibyśmy przyjaciółmi”. ”

W końcu Harrison wysłuchał własnych wierszy: „Czerwony szlafrok mojej rocznej córki wisi na klamce, krzycząc Stop. ”