Księga przedmów

Opinie czytelników

Recenzje odzwierciedlają głęboki szacunek dla stylu pisania i spostrzeżeń H.L. Menckena, podkreślając zarówno wciągającą naturę jego esejów, jak i przestarzały kontekst jego tematów. Recenzenci zwrócili uwagę na wyjątkowy głos i szczerość Menckena, choć niektórzy uznali niektóre treści za trudne lub mniej istotne w dzisiejszych czasach.

⬤ Wciągająca i czytelna praca
⬤ unikalny styl prozy
⬤ wnikliwa krytyka literatury
⬤ szczery i szczery materiał
⬤ pobudza zainteresowanie innymi autorami.

⬤ Przestarzałe motywy i tematy, które mogą nie trafić do współczesnych czytelników
⬤ niektórzy uznali treść za przygnębiającą lub wymagającą
⬤ potencjalnie odstręczająca dla czytelników bardziej zainteresowanych gatunkową fikcją, taką jak powieści detektywistyczne.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Book of Prefaces

Zawartość książki:

A Book of Prefaces to wydany w 1917 roku zbiór esejów H. L. Menckena krytykujących amerykańską kulturę, autorów i ruchy. Mencken opisał tę pracę jako "moją) najważniejszą książkę w jej wpływie na moją karierę zawodową". W rzeczywistości książka została uznana za na tyle zjadliwą, że bliski przyjaciel Menckena, Alfred Knopf, obawiał się jej publikacji z powodu ogromnego wzrostu patriotyzmu podczas I wojny światowej w Ameryce.

Książka miała osiemdziesiąt stron i była podzielona na cztery eseje. Pierwsze trzy dotyczyły konkretnych pisarzy: Theodore'a Dreisera, Josepha Conrada i Jamesa Gibbonsa Hunekera.

Ale być może najważniejszy i z pewnością najbardziej krzykliwy esej nosił tytuł "Purytanizm jako siła literacka", w którym twierdził, że William Dean Howells, Henry James i Mark Twain byli ofiarami ducha purytańskiego.

"Całkowity brak zmysłu estetycznego purytanina, jego nieufność wobec wszelkich romantycznych emocji, jego niezrównana nietolerancja sprzeciwu, jego niezłomna wiara we własne ponure i wąskie poglądy, jego dzikie okrucieństwo ataku, jego żądza nieustępliwych i barbarzyńskich prześladowań - te rzeczy stanowiły niemal nieznośne obciążenie dla wymiany idei w Stanach Zjednoczonych".

Mencken krytykował purytanizm przez wiele lat, słynnie charakteryzując go jako "nawiedzający strach, że ktoś, gdzieś, może być szczęśliwy", ale podczas I wojny światowej jego krytyka stała się coraz bardziej szczera, częściowo z powodu rosnącej fali prohibicji.

Książka Menckena pobudziła wyobraźnię słynnego amerykańskiego pisarza. Jako nastolatek wkraczający w świat czytania i książek we wczesnych latach dwudziestych, Richard Wright znalazł literacką inspirację w A Book of Prefaces.

Reakcja na książkę Menckena była ogólnie słaba, ale niektórzy obrońcy amerykańskiej kultury byli szczególnie szczerzy w swojej krytyce książki - przede wszystkim Stuart Sherman, profesor na Uniwersytecie Illinois (Sherman został osobiście zaatakowany w Przedmowach). Według Shermana:

" Mencken) zeskakuje z siodła z błyskającą szablą, zatrzymuje konia w kościele, strzela do księdza, wiesza trzech profesorów, wygania Akademię, pali bibliotekę i uniwersytet, a wśród dymiących popiołów wznosi nową szkołę krytyki na nowoczesnych niemieckich zasadach".

Innymi ważnymi krytykami byli Paul Elmer More i Irving Babbitt, choć żaden z nich nie był tak zajadły jak Sherman.

Według Menckena recenzja Shermana była "mistrzowską ekspozycją tego, co dzieje się w purytańskim umyśle, a zwłaszcza jego maniakalnego strachu przed Niemcami".

"Przekleństwem krytyki w Ameryce jest piekielny bełkot trzeciorzędnych profesorów uniwersyteckich... Księga przedmów) wstrząsnęła profesorami tak, jak nigdy wcześniej nie byli wstrząśnięci". (wikipedia.org)