Krytyka postkolonialnego rozumu: W stronę historii zanikającej teraźniejszości

Opinie czytelników

Książka jest wysoko ceniona wśród osób zainteresowanych postkolonializmem i dyskusjami akademickimi. Recenzenci doceniają jej głębię i wartość edukacyjną, ale krytykują jej przystępność, zauważając, że do pełnego zrozumienia jej koncepcji niezbędne jest silne zaplecze w filozofii i literaturze XIX wieku.

Głęboko wnikliwa i edukacyjna, szczególnie cenna dla osób zaznajomionych z teorią postkolonialną i pokrewnymi filozofiami. Wielu czytelników uważa ją za intensywną, ale satysfakcjonującą, chwaląc elokwencję i etyczne zaangażowanie Spivak. Książka jest uważana za istotną i głęboką.

Język jest często postrzegany jako nieprzystępny, wymagający do zrozumienia określonego kontekstu kulturowego i akademickiego. Niektórzy czytelnicy wyrażają frustrację z powodu złożoności książki, argumentując, że alienuje ona tych, którzy mogliby skorzystać z jej przesłania, szczególnie tych z marginalizowanych grup, które Spivak chce wzmocnić.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Critique of Postcolonial Reason: Toward a History of the Vanishing Present

Zawartość książki:

Czy wojny kulturowe się skończyły? Kiedy się zaczęły? Jaki jest ich związek z walką płci i dynamiką klas? Gayatri Chakravorty Spivak, jedna z czołowych teoretyczek literatury na świecie, w swojej pierwszej pełnej rozprawie na temat studiów postkolonialnych, dziedziny, którą pomogła zdefiniować, stawia te pytania z wnętrza postkolonialnej enklawy.

Nie możemy po prostu nadal odgrywać roli Kalibana, pisze Spivak; a jej książka jest próbą zrozumienia i opisania bardziej odpowiedzialnej roli krytyka postkolonialnego. A Critique of Postcolonial Reason śledzi postać rodzimego informatora poprzez różne praktyki kulturowe - filozofię, historię, literaturę - aby zasugerować, że wyłania się on jako metropolitalna hybryda. Książka odnosi się do feministek, filozofów, krytyków i interwencjonistycznych intelektualistów, którzy łączą się i dzielą. Waha się od Kantowskiej analizy wzniosłości do pracy dzieci w Bangladeszu. Przez cały czas koncepcja przybysza z Trzeciego Świata jako czystej ofiary kolonialistycznego ciemiężcy wyłania się jako mocno podejrzana: błoto, którym obrzucamy niektórych pozornie apodyktycznych przodków, takich jak Marks i Kant, może być tym samym gruntem, na którym stoimy.

Książka Spivak, będąca ważnym dziełem krytycznym, redefiniuje i repozycjonuje krytyka postkolonialnego, prowadząc go przez transnarodowe studia kulturowe do rozważań nad globalnością.