Ocena:
Książka zawierająca rozmowy z Gulzarem zapewnia wgląd w jego proces poetycki, historie stojące za jego piosenkami i współpracę z indyjskim kinem. Książka spotkała się z pozytywną reakcją ze strony czytelników, zwłaszcza tych, którzy lubią twórczość Gulzara, choć spotkała się z pewną krytyką dotyczącą jej ukierunkowania i jakości druku.
Zalety:Książka została dobrze przyjęta ze względu na wciągające rozmowy, wgląd w proces twórczy Gulzara i nostalgiczną wartość, jaką wnosi. Czytelnicy doceniają dobre tłumaczenie, szeroki zakres informacji o Bollywood i możliwość spojrzenia na ukochane piosenki z nowej perspektywy. Jest to gratka dla miłośników poezji i fanów indyjskiego kina.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że książka zbyt mocno skupia się na najnowszych dziełach i wkładzie A.R. Rahmana, zaniedbując wiele wcześniejszych arcydzieł Gulzara. Dodatkowo, jakość druku została skrytykowana jako słaba. Kilku recenzentów wspomniało również, że choć książkę czyta się dobrze, to nie dla każdego będzie ona wciągająca.
(na podstawie 34 opinii czytelników)
Jiya Jale: The Stories of Songs
Legendarny tekściarz, poeta i filmowiec opowiada nam o sztuce i historiach stojących za tworzeniem jego najlepszych piosenek - jednych z najlepszych i najpopularniejszych w kinie hindi - od 1963 roku do chwili obecnej.
Gulzar, legenda kina hindi, jest jednym z najlepszych poetów i tekściarzy Subkontynentu, którego piosenki poruszyły miliony. Pozostaje tak samo popularny dzisiaj i tak samo wrażliwym kronikarzem naszych emocji, jak pół wieku temu. Przez cały czas jego twórczość była chwalebnie charakterystyczna - szczególnie ze względu na niezapomniane obrazy i intymność, jaką wnosi do swoich piosenek.
W tej książce rozmów z uznaną autorką i dokumentalistką Nasreen Munni Kabir, Gulzar opowiada o tworzeniu swoich najtrwalszych piosenek - od „Mora gora ang lai le” (Bandini; 1963) i „Dil dhoondta hai” (Mausam; 1975) do „Jiya jale” (Dil Se; 1998) i „Dil toh bachcha hai ji” (Ishqiya; 2010). Omawia również piosenki innych wielkich, takich jak Shailendra i Sahir Ludhianvi; jego ulubionych reżyserów muzycznych, takich jak SD i RD Burman, Hemant Kumar i AR Rahman; oraz kilku piosenkarzy playbacków, wśród nich Lata Mangeshkar, Mohammed Rafi, Asha Bhosle, Vani Jairam, Jagjit Singh i Bhupinder Singh.
Pełna spostrzeżeń, anegdot i analiz - i zawierająca ponad 40 piosenek, w alfabecie łacińskim i angielskim tłumaczeniu - ta książka jest skarbem dla studentów i miłośników kina hindi, muzyki i poezji.
