James i Whitehead o życiu po śmierci

Opinie czytelników

Książka Davida Raya Griffina bada możliwość życia po śmierci, dostarczając argumentów z obu stron debaty, jednocześnie kwestionując dominujący światopogląd naukowy. Zawiera filozoficzne spostrzeżenia Alfreda Northa Whiteheada i Williama Jamesa oraz przedstawia obszerne dowody z różnych zjawisk, takich jak doświadczenia bliskie śmierci i reinkarnacja, przedstawiając przekonujące argumenty za ciągłością ludzkiego umysłu po śmierci.

Książka jest bardzo interesująca i dobrze zbadana, oferując pełne nadziei spojrzenie na życie po śmierci. Zapewnia kompleksowe badanie dowodów z wielu dziedzin i przedstawia spójną alternatywę dla współczesnego naukowego światopoglądu. Wielu czytelników uznało ją za prowokującą do myślenia i trudną do odłożenia, potwierdzającą racjonalne podstawy wiary w życie pozagrobowe.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać argumenty filozoficzne za trudne lub nie zgodzić się z interpretacjami zjawisk naukowych dokonanymi przez Griffina. Książka może być również postrzegana jako gęsta lub złożona, co może zniechęcić osoby niezbyt dobrze zorientowane w filozofii lub przedstawionych argumentach naukowych.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

James & Whitehead on Life after Death

Zawartość książki:

Życie po śmierci? Jest to pytanie, na które teolodzy, naukowcy i filozofowie od wieków próbują odpowiedzieć w jeden lub drugi sposób. Jedna strona odwołuje się do boskiego objawienia, druga opiera się na dualizmie umysł-ciało i ogranicza to, co liczy się jako dowód, zaprzeczając pełnemu zakresowi ludzkiego doświadczenia.

Teraz, w erze, w której możliwe jest rozważanie nie tylko indywidualnej śmierci, ale także śmierci gatunku, filozof-teolog David Ray Griffin rozważa ten prowokacyjny temat. Korzystając z dojrzałych prac filozofów Williama Jamesa i Alfreda Northa Whiteheada, Griffin przedstawia jasny argument za życiem po śmierci, który obejmuje wszystkie rodzaje ludzkich doświadczeń, w tym doświadczenia bliskie śmierci.

Przeciwstawia się dualizmowi umysł-ciało swoją filozofią panexperientializmu i przytacza dowody na istnienie wszechświata „dostrojonego” do życia, aby zasugerować boską rzeczywistość, która nie wymaga odwoływania się do objawienia. Rezultatem jest Jamesowsko-Whiteheadowska, oparta na nauce afirmacja życia po śmierci.