Amerykańska trajektoria: Boska czy demoniczna?

Opinie czytelników

Książka Davida Raya Griffina „The American Trajectory: Divine or Demonic?” krytykuje amerykański exceptionalism i podkreśla mroczne aspekty amerykańskiej polityki zagranicznej, argumentując, że historyczna narracja o amerykańskiej dobroci jest w dużej mierze mitem. Książka zawiera szczegółową analizę kluczowych wydarzeń w amerykańskiej historii, od ludobójstwa rdzennych Amerykanów po współczesne globalne interwencje.

Książka jest chwalona za dogłębne badania, przekonujący język i wnikliwą analizę historii Stanów Zjednoczonych, w szczególności podkreślając sprzeczną naturę amerykańskiej retoryki i działań. Wielu recenzentów poleca ją ze względu na jasne, dobrze udokumentowane argumenty przeciwko koncepcji amerykańskiego exceptionalizmu, co czyni ją ważną lekturą dla tych, którzy chcą zrozumieć imperializm USA.

Niektórzy czytelnicy krytykowali interpretację wydarzeń przez autora jako nadmiernie stronniczą wobec amerykańskich przywódców, twierdząc, że wybiórcza krytyka bagatelizuje działania demokratów, skupiając się na republikanach. Ponadto, często zauważano problemy z edycją Kindle, w tym problemy z formatowaniem i awarie aplikacji, co negatywnie wpływało na ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The American Trajectory: Divine or Demonic?

Zawartość książki:

W The American Trajectory: Divine or Demonic? David Ray Griffin śledzi trajektorię amerykańskiego imperium od jego powstania do końca XX wieku. Książka ta, będąca prequelem książki Griffina Bush and Cheney, pokazuje na wielu przykładach fałszywość twierdzenia o amerykańskiej wyjątkowości, świeckiej wersji starej idei, że Ameryka została założona i kierowana przez Boga.

Wprowadzenie ilustruje roszczenia do boskiej opatrzności i amerykańskiego exceptionalismu od George'a Washingtona do książki Exceptional autorstwa Dicka i Liz Cheney. Po wskazaniu, że idea, iż Ameryka jest imperium, nie jest już kontrowersyjna, kontrastuje ona tych, którzy uważają ją za łagodną, z tymi, którzy uważają ją za złośliwą. Pozostała część książki wspiera ten drugi punkt widzenia.

Amerykańska trajektoria zawiera wiele epizodów, które wielu czytelników uzna za zaskakujące.

* Zatopienie Lusitanii było przewidywane, zarówno przez Churchilla, jak i Wilsona, jako sposób na skłonienie Ameryki do przystąpienia do I wojny światowej;

* Atak na Pearl Harbor nie był ani niesprowokowany, ani zaskoczeniem;

* Podczas "Dobrej Wojny" rząd USA knuł i prowadził grę polityczną, aby stać się dominującym imperium;

* Nie było potrzeby zrzucania bomb atomowych na Japonię ani w celu wygrania wojny, ani w celu ratowania życia Amerykanów;

* Decyzje Stanów Zjednoczonych miały kluczowe znaczenie dla niezdolności Ligi Narodów i Organizacji Narodów Zjednoczonych do zapobieżenia wojnie;

* Stany Zjednoczone były bardziej odpowiedzialne za zimną wojnę niż Związek Radziecki;

* Wojna w Wietnamie nie była jedyną militarną przygodą USA podczas zimnej wojny, w której zginęło wielu cywilów;

* Rząd USA zorganizował ataki fałszywej flagi, które celowo zabijały Europejczyków; oraz.

* Amerykańskie interwencje wojskowe po rozpadzie Związku Radzieckiego nauczyły niektórych konserwatystów (takich jak Andrew Bacevich i Chalmers Johnson), że amerykańskie interwencje podczas zimnej wojny nie były przede wszystkim obronne.

Konkluzja dotyczy pytania, w jaki sposób wiedza obywateli o tym, jak zachowywało się Imperium Amerykańskie, może uczynić Amerykę lepszą i jak Ameryka, która od dawna uważała się za Naród Odkupiciela, może się odkupić.