Jak latać (w dziesięciu tysiącach łatwych lekcji): Poezja

Opinie czytelników

Zbiór poezji Barbary Kingsolver „How to Fly” urzeka czytelników swoją przystępnością, emocjonalną głębią i żywymi obrazami, skutecznie łącząc osobiste doświadczenia z uniwersalnymi tematami. Podczas gdy wielu recenzentów chwaliło piękno i wnikliwość jej wierszy, niektórzy znaleźli niespójności w zaangażowaniu.

⬤ Bardzo przystępny i wciągający tekst
⬤ emocjonalna głębia
⬤ piękne obrazy
⬤ różnorodność tematów, w tym natura, ekologia i osobiste doświadczenia
⬤ wielu czytelników uznało to za wspaniałą niespodziankę i bramę do poezji
⬤ chwalony za słowotwórstwo i bogactwo metafor.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że kolekcja różni się jakością, ze zmianą poziomów zaangażowania
⬤ kilku nie ukończyło książki ze względu na osobisty gust
⬤ nie wszystkie wiersze rezonowały w równym stopniu z każdym czytelnikiem.

(na podstawie 37 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How to Fly (in Ten Thousand Easy Lessons): Poetry

Zawartość książki:

"Wspaniały zbiór... Te wiersze odłączają się od telewizji, mediów społecznościowych i oburzenia chwilą i zwracają naszą uwagę na to, co natychmiastowe i wieczne, ludzką intymność oraz moc i tajemnicę natury". (Tampa Bay Times)

"Kingsolver wnosi swój dar obserwacji i refleksji do HOW TO FLY.... Dla czytelnika pragnącego ucieczki, latania, gdy jest uziemiony, ta książka jest mapą, która oferuje niespodziankę i zachwyt". (BookPage)

W tym intymnym zbiorze ukochana autorka Biblii Poisonwood i kilkunastu innych bestsellerów New York Timesa, zdobywczyni lub finalistka Pulitzera i niezliczonych innych nagród, teraz kieruje swoje oko na codzienność i metafizykę w wierszach, które są inteligentnie wykonane, bogate emocjonalnie i świetliste.

W swoim drugim zbiorze poezji Barbara Kingsolver oferuje refleksje na temat tego, co praktyczne, duchowe i dzikie. Zaczyna od wierszy "jak to zrobić" odnoszących się do codziennych spraw, takich jak bycie pełnym nadziei, żonatym, rozwiedzionym; strzyżenie owiec; modlenie się do niewiarygodnych bogów; nie robienie niczego; i oczywiście latanie. Następnie pojawiają się tratwy wierszy o pogodzeniu się (lub nie) ze skomplikowanymi więzami przyjaźni i rodziny oraz o pogodzeniu się (lub nie) ze śmiercią, na wiele sposobów, na jakie nas znajduje. Niektóre wiersze zastanawiają się nad odkupieńczą mocą sztuki i samej poezji; inne rozważają, gdzie wszystko się zaczyna.

Książkę zamykają wiersze, które celebrują cuda natury - śpiew ptaków i kwiaty-duchy, bezwzględne mrówki, sprytne skorupiaki, rafy koralowe, śmiercionośne pustynie i tysiącletnie buki - wszystkie mówiące o śmiałym projekcie przynależności do nieokiełznanego świata poza nami.

W sumie są to wiersze o transcendencji: odnajdywaniu oddechu i lekkości w życiu i codziennych czynnościach. To wszystko jest strasznie łatwe i, jak sugeruje tytuł, nie do końca możliwe. A przynajmniej nigdy nie jest całkiem skończone.