Ocena:
Recenzje podkreślają zdolność Howarda Zinna do ujawniania prawdziwej i często pomijanej narracji o historii Ameryki, szczególnie w odniesieniu do niewolnictwa, rasizmu i walki o równość. Czytelnicy doceniają jego współczujące i wnikliwe podejście, które ostro kontrastuje z odkażonymi wersjami historii nauczanymi w szkołach. Książka jest opisywana jako niezbędna lektura dla każdego, kto chce zrozumieć złożoność przeszłości Ameryki i jej implikacje dla dnia dzisiejszego.
Zalety:Książka otwiera oczy, odnosząc się do ważnych prawd historycznych, które nie są powszechnie nauczane w szkołach. Zapewnia współczujący wgląd w zmagania uciskanych grup, szczególnie w odniesieniu do rasizmu i doświadczeń Afroamerykanów. Wielu czytelników uważa ją za fascynującą, dobrze napisaną i niezbędną dla aktywistów pragnących zrozumieć kontekst historyczny. Zinn jest chwalony za swoją szczerość i kwestionowanie ustalonych narracji na temat przeszłości Ameryki.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematykę książki za ciężką i emocjonalną, co może prowadzić do uczucia smutku lub dyskomfortu. Pismo opisywane jest jako pisane drobnym drukiem, co nie każdemu może przypaść do gustu. Kilka recenzji sugeruje, że może istnieć potrzeba dodatkowego kontekstu, aby w pełni zrozumieć przedstawione narracje historyczne.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Howard Zinn on Race
Howard Zinn on Race to wybór krótkich pism i przemówień Zinna, które najlepiej odzwierciedlają jego poglądy na najbardziej tabu temat w Ameryce.
Jako przewodniczący wydziału historii w Spelman College, należącym w całości do czarnych kobiet, Zinn był szczerym zwolennikiem aktywistów studenckich w rodzącym się ruchu na rzecz praw obywatelskich. W „The Southern Mystique” opowiada o tym, jak został poproszony o opuszczenie Spelman w 1963 roku po siedmiu latach nauczania tam.
„Za każdym posunięciem rządu krajowego w kierunku równości rasowej”, pisze Zinn w jednym z esejów z 1965 roku, »kryje się pot i wysiłek bojkotów, pikiet, pobić, zasiadek i masowych demonstracji«. Mocno wierzył, że zjednoczenie ludzi różnych ras i narodowości stworzy bardziej współczujący świat, w którym równość jest czymś oczywistym, a nie tylko marzeniem. Pisma te, obejmujące dziesięciolecia, wyrażają niezachwianą wiarę Zinna, że ludzie mają moc zmiany status quo, jeśli tylko będą współpracować i przyjmą prawie zapomnianą amerykańską tradycję obywatelskiego nieposłuszeństwa i rewolucji.
W jasnej, współczującej i aktualnej prozie Zinn przedstawia nam swoje przemyślenia na temat abolicjonistów, marszu z Selmy do Montgomery, Johna F. Kennedy'ego, pikiet, zasiadek i wreszcie przesłania, które chciał wysłać do studentów Uniwersytetu Nowojorskiego na temat rasy w przemówieniu, które wygłosił w ostatnim tygodniu swojego życia.
