Hellenizm w Bizancjum: Przemiany greckiej tożsamości i recepcja tradycji klasycznej

Opinie czytelników

Książka „Hellenizm w Bizancjum” autorstwa Anthony'ego Kaldellisa przedstawia rewolucyjną perspektywę studiów bizantyjskich, kwestionując tradycyjne narracje poprzez podkreślenie rzymskiej tożsamości Bizantyjczyków i ich kulturowego zaangażowania w hellenizm. Kaldellis argumentuje, że termin „Cesarstwo Bizantyjskie” jest błędny, opowiadając się zamiast tego za „Rumunią”, która odzwierciedla samoocenę społeczeństwa bizantyjskiego. Książka bada złożoną interakcję między prawosławnym chrześcijaństwem a ideami hellenistycznymi, podkreślając raczej kulturowe niż czysto etniczne rozumienie hellenizmu w całej historii Bizancjum. Podczas gdy treść jest chwalona za szczegółową, wciągającą i odświeżającą perspektywę, niektóre recenzje krytykują jakość wydania papierowego.

⬤ Oferuje rewolucyjne spojrzenie na studia bizantyjskie, podkreślając rzymską tożsamość Bizantyjczyków.
⬤ Przedstawia szczegółową narrację na temat hellenizmu i jego roli w kulturze i tożsamości Bizancjum.
⬤ Podważa długo utrzymywane przekonania na temat bizantyjskiej tożsamości za pomocą świeżych argumentów.
⬤ Odkrywa bogaty związek między społeczeństwem bizantyjskim a klasycznymi ideami hellenistycznymi, wykraczającymi poza samo chrześcijaństwo.
⬤ Napisana w czytelnym i wciągającym stylu.

⬤ Wydanie w miękkiej oprawie jest słabo wyprodukowane, z wieloma skargami na jakość druku i przycięte krawędzie.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą nie zgodzić się z przedstawionymi argumentami i naciskiem na rzymską tożsamość w stosunku do bardziej tradycyjnej „bizantyjskiej” narracji.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hellenism in Byzantium: The Transformations of Greek Identity and the Reception of the Classical Tradition

Zawartość książki:

Tekst ten był pierwszym systematycznym studium tego, co oznaczało bycie „Grekiem” w późnej starożytności i Bizancjum, tożsamość, która mogła alternatywnie stać się narodową, religijną, filozoficzną lub kulturową.

Poprzez uważną lekturę źródeł profesor Kaldellis bada przestrzeń, jaką hellenizm zajmował w każdym okresie; szersze debaty, w które był uwikłany; oraz historyczne przyczyny jego kolejnych przemian. Pierwsza sekcja (100 400) pokazuje, w jaki sposób Romanizacja i chrystianizacja doprowadziły do porzucenia hellenizmu jako etykiety narodowej i jego ograniczenia do negatywnego sensu religijnego i pozytywnego, choć rozrzedzonego, kulturowego.

Drugi (1000-1300) pokazuje, jak hellenizm odrodził się w Bizancjum i przyczynił się do ewolucji jego kultury. Dyskusja przygląda się uważnie recepcji tradycji klasycznej, która była powodem, dla którego hellenizm był zawsze pożądany i niebezpieczny w społeczeństwie chrześcijańskim, i przedstawia nowy model rozumienia cywilizacji bizantyjskiej”.