Hegel o samoświadomości: Pożądanie i śmierć w Fenomenologii ducha

Opinie czytelników

Książka dostarcza twórczej interpretacji samoświadomości poprzez filozofię Hegla, koncentrując się na przejściu od analitycznej struktury Kanta do psychologicznych ram Hegla. Chociaż oferuje cenne spostrzeżenia i jest zalecana do studiowania na poziomie magisterskim, brakuje jej obszernej treści i może być trudna do zrozumienia bez wcześniejszej znajomości myśli filozoficznej.

⬤ Kreatywne podejście do filozofii Hegla
⬤ oferuje krytyczny wgląd w kluczowe sekcje pracy Hegla
⬤ służy jako doskonałe źródło wtórne do zrozumienia złożonych koncepcji
⬤ wysoce zalecane dla czytelników na poziomie magisterskim.

⬤ Ograniczona zawartość
⬤ może być trudna do zrozumienia dla laików bez wcześniejszej wiedzy filozoficznej
⬤ może być postrzegana jako stracona okazja do dalszego zbadania psychologicznych implikacji przemian Hegla.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hegel on Self-Consciousness: Desire and Death in the Phenomenology of Spirit

Zawartość książki:

W najbardziej wpływowym rozdziale swojego najważniejszego dzieła filozoficznego, Fenomenologii ducha, Hegel stawia centralne i rozbrajające twierdzenia, że „samoświadomość jest samym pragnieniem” i że osiąga swoje „zaspokojenie” tylko w innej samoświadomości.

Hegel on Self-Consciousness przedstawia przełomową nową interpretację tych rewolucyjnych twierdzeń, śledząc ich korzenie w filozofii Kanta i wykazując ich ciągłe znaczenie dla współczesnej myśli. Jak pokazuje Robert Pippin, Hegel argumentuje, że musimy rozumieć Kantowski opis samoświadomej natury świadomości jako twierdzenie filozofii praktycznej, a zatem potrzebujemy radykalnie odmiennych poglądów na ludzkie odczuwanie, warunki naszej wiedzy o świecie oraz społeczną naturę subiektywności i normatywności.

Pippin wyjaśnia, dlaczego ten rozdział Fenomenologii Hegla powinien być postrzegany jako podstawa znacznie późniejszej filozofii kontynentalnej oraz tradycji marksistowskiej, neomarksistowskiej i teorii krytycznej. Zestawia również swoją własną interpretację twierdzeń Hegla z wpływowymi interpretacjami tego rozdziału przedstawionymi przez filozofów Johna McDowella i Roberta Brandoma.