Ocena:
Ogólnie rzecz biorąc, recenzje użytkowników podkreślają, że książka jest twórczą i wnikliwą eksploracją idei Hegla, szczególnie w odniesieniu do samoświadomości. Chociaż została ona pochwalona za krytyczną analizę i uporządkowane podejście do skomplikowanych koncepcji filozoficznych, spotkała się również z krytyką za to, że jest nieco ograniczona pod względem treści i dostępności dla tych, którzy dopiero zaczynają poznawać Hegla.
Zalety:Kreatywna prezentacja idei Hegla, w szczególności idei, że samoświadomość jest procesem pragnienia. Oferuje szczegółową analizę 11 krytycznych rozdziałów „Fenomenologii” Hegla. Wysoce zalecana dla czytelników na poziomie magisterskim i osób zaznajomionych z koncepcjami filozoficznymi.
Wady:Książka jest opisywana jako mająca ograniczoną treść, służąca raczej jako struktura dla istniejącej wiedzy niż oferująca nowe informacje. Może stanowić wyzwanie dla laików ze względu na złożony język i styl pisania Hegla i jest zalecana raczej jako źródło wtórne niż główny przewodnik po Heglu.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Hegel on Self-Consciousness: Desire and Death in the Phenomenology of Spirit
W najbardziej wpływowym rozdziale swojego najważniejszego dzieła filozoficznego, Fenomenologii ducha, Hegel stawia centralne i rozbrajające twierdzenia, że „samoświadomość jest samym pragnieniem” i że osiąga swoje „zaspokojenie” tylko w innej samoświadomości.
Hegel on Self-Consciousness przedstawia przełomową nową interpretację tych rewolucyjnych twierdzeń, śledząc ich korzenie w filozofii Kanta i wykazując ich ciągłe znaczenie dla współczesnej myśli. Jak pokazuje Robert Pippin, Hegel argumentuje, że musimy rozumieć Kantowski opis samoświadomej natury świadomości jako twierdzenie filozofii praktycznej, a zatem potrzebujemy radykalnie odmiennych poglądów na ludzkie odczuwanie, warunki naszej wiedzy o świecie oraz społeczną naturę subiektywności i normatywności.
Pippin wyjaśnia, dlaczego ten rozdział Fenomenologii Hegla powinien być postrzegany jako podstawa znacznie późniejszej filozofii kontynentalnej oraz tradycji marksistowskiej, neomarksistowskiej i teorii krytycznej. Zestawia również swoją własną interpretację twierdzeń Hegla z wpływowymi interpretacjami tego rozdziału przedstawionymi przez filozofów Johna McDowella i Roberta Brandoma.
