Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Harmonia: Glitch, Movies and Visual Music
Harmonia, „harmonie”, analizuje powiązania między sztuką glitch, muzyką wizualną, abstrakcją i filmami. Jest to teoria i krytyka muzyki wizualnej.
Ta kolekcja jest chronologicznym przeglądem artystycznych badań nad cyfrowymi obrazami ruchomymi, wokół nich i z nimi. Rezultatem jest teoria zarówno muzyki wizualnej, jak i abstrakcji, która jest bezpośrednio związana z krytycznym zaangażowaniem w społeczno-kulturowe znaczenie „sztuki wizjonerskiej”, która opiera się na pracach Umberto Eco i Michela Foucaulta, aby zaangażować się w historyczne filmy Johna Whitneya, Mary Ellen Bute, Mary Hallock-Greenewalt i Stana Brakhage'a (między innymi), łącząc je ze współczesnymi filmami glitch. W tym zbiorze znajduje się taksonomia abstrakcyjnych form Betancourta oparta na synestezji, dyskusja na temat historycznych podstaw i powiązań między muzyką kolorową / organami kolorowymi, synestezją a wizualnymi instrumentami muzycznymi i filmami XX wieku oraz analiza podstawowych powiązań między muzyką wizualną a realizmem, która ujawnia ideologiczną reifikację stworzoną przez synchronizację dźwięku i obrazu. Analiza ta wykracza poza historyczne opisy artystów i ich dzieł, aby zaproponować zrozumienie mediów synestetycznych w kategoriach estetycznych, a także krytycznych i ideologicznych.
Zawiera eseje „The Aura of the Digital”, „The Invention of Glitch Video” i „Welcome to Cyberia” wraz z wieloma innymi rozmowami, publikacjami i analizami sztuki glitch i muzyki wizualnej, przeglądając krytyczne / teoretyczne zaangażowanie pioniera sztuki glitch Michaela Betancourta w te formy sztuki.
