Ocena:
Biografia Georgy'ego Zhukova autorstwa Roberta Forczyka przedstawia krytyczne spojrzenie na radzieckiego marszałka, koncentrując się na jego stylu przywództwa i strategicznych decyzjach podczas II wojny światowej. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali książkę za wnikliwą i dobrze zbadaną, inni krytykowali ją za nadmierną stronniczość i brak równowagi w przedstawianiu Żukowa w porównaniu z innymi przywódcami wojskowymi, takimi jak Erich von Manstein. Książka jest znana ze swojej przejrzystości i przystępnego formatu, ale została opisana jako zbyt krótka i podstawowa dla bardziej doświadczonych czytelników.
Zalety:⬤ Zawiera doskonałe zdjęcia, mapy i ilustracje
⬤ Zapewnia zwięzły przegląd kariery wojskowej Żukowa
⬤ Ujmuje zarówno dobre, jak i złe aspekty przywództwa Żukowa.
⬤ Krytykowana za stronniczość i niesprawiedliwą krytykę Żukowa
⬤ niektórzy uznali ją za zbyt krótką i pozbawioną głębi
⬤ postrzegana jako zbyt uproszczona dla osób zaznajomionych z tematem
⬤ ograniczone omówienie ważnych wydarzeń, takich jak Operacja Mars.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Georgy Zhukov: Leadership, Strategy, Conflict
Żukow był dominującą postacią w Armii Czerwonej podczas II wojny światowej, mimo że jego faktyczny tytuł służbowy zmieniał się z dnia na dzień. Służąc jako starszy przedstawiciel Sztabu Generalnego ze Stavki, Żukow przenosił się z jednego krytycznego sektora do drugiego, służąc jako doradca, koordynator i de facto dowódca frontu, w zależności od potrzeb.
Nie ma wątpliwości, że Żukow odegrał kluczową rolę w uratowaniu krytycznej sytuacji jesienią 1941 r. i poprowadzeniu Armii Czerwonej do niesamowitego odwrócenia losów w latach 1942-43 i ostatecznego zwycięstwa w latach 1944-45. Odegrał kluczową rolę w początkowej obronie Leningradu, po czym przeniósł się do Moskwy, by powstrzymać niemieckie natarcie i poprowadzić kontratak zimą 1941 roku.
W latach 1942-43 był odpowiedzialny za operację Uranus, która odcięła niemiecką 6. Armee w Stalingradzie i dowodził obroną Kieszeni Kurskiej przed atakami Mansteina. Był głosem rozsądku i cierpliwości, który przekonał Stalina, by pozwolił Niemcom wyżyć się pod Kurskiem przed rozpoczęciem sowieckiej ofensywy, która odepchnęła Niemców na setki mil i niemal złamała niemiecką armię na Ukrainie.
Bez niego Kursk nigdy nie zostałby stoczony przez Rosjan jako bitwa obronna. W 1944 r. dowodził potężną sowiecką operacją Bagration, która zniszczyła niemiecką Heeresgruppe Mitte i kontynuował dowodzenie frontem do końca wojny, w której został pierwszym powojennym sowieckim dowódcą w Niemczech Wschodnich.
Jednak metody Żukowa były brutalne i przyczyniły się do ogromnych ofiar wśród Sowietów, a on sam nadal trzymał rękę na pulsie polityki. Jako najbardziej rozpoznawalny radziecki żołnierz II wojny światowej, powojenny upadek Żukowa był równie gwałtowny i dopiero po upadku Związku Radzieckiego przywrócono mu reputację.
