Ocena:
Książka przedstawia dogłębne spojrzenie na wpływ FW-200 Condor podczas Bitwy o Atlantyk, koncentrując się na jego operacjach przeciwko alianckim konwojom i szerszym kontekście operacji Luftwaffe. Podkreśla zarówno sukcesy, jak i ograniczenia samolotów Condor, a także ewoluujące brytyjskie strategie obronne.
Zalety:⬤ Zapewnia przydatne tło dla zaniedbanego tematu.
⬤ Dobrze zbadana i napisana relacja.
⬤ Wciągający format z ilustracjami i mapami.
⬤ Oferuje interesujące informacje na temat możliwości i ograniczeń FW-200 Condor.
⬤ Oddaje improwizowane taktyki stosowane przez obie strony konfliktu.
⬤ Brakuje szczegółowych informacji na temat szerszych niemieckich możliwości ataku morskiego.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą chcieć więcej informacji na temat misji Condora niezwiązanych z atakami morskimi.
⬤ Pojedyncze skupienie się na Condorach może nie zapewniać wystarczającego kontekstu dla operacji konwojowych, biorąc pod uwagę ich złożoność.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
FW 200 Condor Vs Atlantic Convoy: 1941-43
Wraz z upadkiem Francji w 1940 roku, Niemcy nagle zyskały możliwość atakowania słabo strzeżonych konwojów alianckich. Luftwaffe wprowadziła do służby Fw-200 Condor, samolot, który pierwotnie został zaprojektowany jako cywilny samolot pasażerski i jako pierwszy przeleciał bez międzylądowania z Berlina do Nowego Jorku w 1938 roku. Po różnych modyfikacjach Fw-200 stał się morskim bombowcem patrolowym i uderzeniowym Luftwaffe dalekiego zasięgu. Jego skuteczność była druzgocąca; pojedynczy atak pięciu Condorów na konwój w lutym 1941 roku doprowadził do zatopienia i uszkodzenia 11 statków. Co więcej, Kondory przekazywały U-Bootom informacje o konwojach z druzgocącym skutkiem.
Latem 1941 roku zagrożenie ze strony Condorów było tak duże, że Winston Churchill nazwał je "plagą Atlantyku". Straty poniesione w wyniku ataków Condorów spowodowały różne próby znalezienia rozwiązania dla tego drapieżnika. Jednym z rozwiązań był Hurricate, zmodyfikowany Hurricane, który był wystrzeliwany za pomocą katapulty z przerobionego statku handlowego. Potrzebne było jednak solidniejsze rozwiązanie. W tym celu stworzono lotniskowiec eskortowy, zapewniający ciągłą osłonę powietrzną nad zagrożonym konwojem. Do 1941 r. pojedynek o dominację nad Atlantykiem zaczął obracać się na korzyść aliantów i został wzmocniony przez przystąpienie USA do wojny. Niemcy podjęli ostatnią próbę przechylenia szali na swoją stronę, wyposażając Condory w pociski przeciwokrętowe, lepsze uzbrojenie obronne i radar pokładowy. Ich liczba była jednak zbyt mała, by zwalczyć stale rosnącą potęgę aliantów.
Ten tom przedstawia klasyczny pojedynek pomiędzy przeciwstawnymi taktykami, doktrynami i technologiami, w którym Niemcy próbowali stworzyć broń powietrzną, która mogłaby przechwytywać konwoje atlantyckie, podczas gdy alianci próbowali zapewnić skuteczny parasol obronny nad statkami przewożącymi kluczowe zapasy wojenne.
